Search among Hans-Georg Kaiser's articles

Françoise Hardy La hejmo, kie mi kreskis Kiam mi revokas pasintecojn, Mi vidas hejmon, kie mi kreskis Multe da bildoj mi memoras Rozojn en ĝarden' mi revidas Tie, kie vivis arboj, nun Urbo staras Amataj dom' kaj floroj, hodiaŭ Ne ekzistas plu Ĉiuj

SEKRETAJ ĜEMELOJ La "Indiĝeno" (1920) de Grosz kaj Keith Richards Rokmuziko estis ankoraŭ futurmuziko, kiam George Grosz en la jaro 1920 skizis la indiĝenon per plumo kaj inko sur paperon. Des pli frapa estas la simileco inter la skizita indiĝeno

La legendo pri la islanda marjunulino Alda, kiu nun eĉ varbas por marosalaj floketoj Estis iam marjunulino kun la nomo Alda. Ŝi havis verdajn okulojn kaj sovaĝan hararon. Ŝia kantado estas tiom kordisŝira, ke ĝi rabis la menson de la

Johano Volfgango Goeto Prometeo Ĉielon vian kovru; Zeus, per nubvapor', kaj, kiel knab' hakanta kapojn de kardoj, ekzercu vin je kverkoj kaj montpintoj. Ŝanceli ja ne povas vi mian teron, kaj la kabanon, kiun ne vi faris,

ENDRE TOTH LAPPAR, DER ANTICHRIST PDF ESPERANTO-Erzählungen Übersetzer: Hans-Georg Kaiser Inhalt Lappar, der AntichristHerr Don Die GrotteMeide die Sonne! TürenFiebertraumDie SteinsägeDer TabakverkäuferDer

Günter Kunert Meduzo Komence mi ne ekkonis ŝin ne kiam ŝi venis ne kiam ŝi haltis ne spite al ŝia buklaro kiu serpentumas per si mem eĉ ne spite al ŝia intima rideto. Sed de tiam trovas min multaj vizitantoj ŝtonigita. tradukis Dorothea

Kolomano Kaloĉaj Iras abiturient' el Streĉita kordo, 1931 Dum splena hor', ĉagrena hor' Ĉe l' kor' min ekkaresis Arĝentsonor' de l' rememor' Pri l' tempoj, kiuj ĉesis. Ĝojriĉa temp', feliĉa temp' De l' knab' facilanima! Ho, viv-abund' en

Kristiano Matenstelo Venĝo de l‘ cifero Kuracada gasto en montarsomera regiono, ĉiam klinita je tio fuĝi de homaj svarmoj kaj viziti solecajn ejojn, malkovras delikate kaŝitan benkon inter diversspecaj arbustoj kaj arboj, sed

Günter Kunert EN LA MALĜUSTA MONDO troviĝas la senditoj de l‘ libero en prizonoj. Sentime ili atendas la verdikton, la honorigan ateston pri sia senegoismo. Günter Kunert IN DER VERKEHRTEN WELT sitzen der Freiheit Gesandte hinter Gittern.

Günter Kunert ĈIAM MI AŬDAS larmadon aŭ ridadon, mi ne scias kie ajn. Kaj mi kunlarmas kaj kunridas. Sed en certaj horoj, troveblaj sur neniu cifera plato, inversiĝas ĉio: La nevideblaj larmoj ĝojigas min kaj min plorsingultigas la kaŝitaj

Muhammad Ali Kolorludoj Mi vekiĝis hodiaŭ matene kaj sentis min bone kaj nigra. Mi grimpis el mia nigra lito, mi vestis min per nigra banmantelo, aŭskultis kelkajn el miaj plej nigraj sondiskoj kaj trinkis iom de la bona nigra kafo. Tiam mi

Muhammad Ali Ankoraŭ nun la plej granda Mi ne permesos al miaj kritikantoj, ke ili sigelos mian sorton. Ankaŭ, se ili plu vokas, ke mi estas plena de malamo. Sed per tio ili ne vundas min, ĉar mi agas bone kaj mi havas multe da ĝojo dum tio.

Papilio Dancu kiel papilio. Piku kiel abelo. Viaj manoj ne povas trafi tion, kion viaj okuloj ne vidas. Butterfly Float like a butterfly. Sting like a bee. Your hands can't hit What your eyes can't see. PS: El la libro MUHAMMAD ALI

Muhammad Ali La arto de l' personeco Ne estas necese, ke homo fariĝu konata muzikisto aŭ sukcesa profesia boksisto aŭ bona advokato. Sed ĝi estas por ĉiu homo malhavebla peni pri bona kaj pozitiva evoluo de sia personeco kaj labori je si. La sukceso de

Muhammad Ali Mallonga parolado Mi komprenis rapide, ke ĝojigas la plej multajn homojn, se ili posedas ion, kion aliaj ne povas havi. Se ni sekvas al la reguloj de Dio kaj la religio, ni lernas el tio, ke ni deziru al niaj kunhomoj la samon, kion

Hans-Georg Kaiser Die Welt spekuliert Die Welt spekuliert; Kaspar Hauser friert. Lola, die den Mond sucht, wurde nach Deutschland entführt. Und auf den Schlachtfeldern wird mehr denn je krepiert. Keinen Staatsmann hat es je geniert. Und

Precize je tiu loko okazis je la 15-a majo de la jaro 1785 tute nenio. Hejmlanda Unuiĝo Schwerte Hans-Georg Kaiser Hororo de tago sen okazaĵo Je tiu loko je la 15-a de majo en la jaro 1785 okazis tute nenio. Do eĉ ne iuj dormemaj vulpoj diris

Majakovskij Aŭskultu! Auskultu! Ĉar oni fajrigas stelojn – do – iu ilin bezonas? do – iu deziras, ke ili ekzistu? do – iu nomas tiujn kraĉetojn perloj ĉielaj? Kaj, kirliĝante en ŝtormo de polva sufoko enkuras al dio, timante malfruon, ploras,

Klubo Karapaco en Fejsbuko Se vi interesiĝas pri ni, amikigu vin en fejsbuko al ni, en nia fejsbuka grupo "Klubo Karapaco" kaj en mia persona fejsbukpaĝo. (HGK) FEJSBUKO Hans-Georg Kaiser Klubo Karapaco publika grupo en facebook Ni invitas vin

Danny MacAskill sur sia biciklo en Kaskadio.

Hans-Georg Kaiser Liebe Gäste zum Feste Bildserie von E.O. Plauen Der Vater ist im Tannenwald für einen kurzen Aufenthalt. Der Sohn gibt allen Tieren Futter, als wäre er die Waldtiermutter. Es scharen manche sich um ihn, die hungrig durch die

Charles Bukowski 1920 - 1994 Evoluo Unue ŝajnas, kvazaŭ la kuna seksumado estus granda afero. Poste tio estas la socia demando kaj la profesia avanco, poste spiritaj rezultoj, kaj tiam kelkaj malkovras la religion por si, aliaj la arton. Poste oni

Ligoj en Ipernity Hans-Georg Kaiser: Letero pri Heine al Trifonĉovskij Hans-Georg Kaiser: Letero pri Heine al Barŝevskiy Heine kaj la amo (Waringhien) Heine pri

L.L. Zamenhof Ho, mia kor' Ho, mia kor', ne batu maltrankvile, el mia brusto nun ne saltu for! Jam teni min ne povas mi facile, ho, mia kor'! Ho, mia kor'! Post longa laborado ĉu mi ne venkos en decida hor'? Sufiĉe! trankviliĝu de l' batado, ho,

Pink Floyd Panjo Panjo, ĉu vi pensas, ke ili lasos fali la bombon? Panjo, ĉu vi pensas, ke ili ŝatos la kanton? Panjo, ĉu vi pensas, ke ili provos rompi min? Panjo, ĉu mi protektu min per muro? Ĉu mi fariĝu Prezidanto-kandidato? Ĉu mi fidu

Hans-Georg Kaiser Nigraj truoj ne nepre estas prizonoj, sed eble eĉ transirejoj en novan universon (Surprizaj pensoj de Stephen Hawking pri nigraj truoj) Se vi havas la senton, ke vi falis en nigran truon, ne rezignu. Estas elirvojo. En

Marianne Faithfull La balado pri Lucy Jordan kantotraduko sen rimoj La matena suno tuŝis softe la okulojn de Lucy Jordan en blanka antaŭurba dormoĉambro en randa kvartalo de blankuloj. Kuŝante tie sub kovrilo, ŝi sonĝis pri mil amantoj ĝis la

Johán Valano Havena nokto Stratoj kurbaj havenurbaj en la fikvartalo rampas volve aĉe polve sub la luna palo. Jen el domo stumblas homo sur pavimon kraĉas kaj zigzage tange-vage en nebulon paŝas. La senbruo de l' malfruo pezas malbonfame nubo

Bakunin: Freiheit und Sozialismus (PDF)

https://cezarmuziko.blogspot.com/

Hans-Georg Kaiser Fino de l' superino Ha, la vort' 'sinjoro', sonas kiel oro. Sed, se inus viro, iĝus li martiro. Se virino festas, ĉar ŝi vira estas, ŝi nur superstiĉas kaj inec'

Nikolao Kurzens (1910-1958) Aŭtuna elegio Hieraŭ pluvis, kaj hodiaŭ pluvas kaj morgaŭ same, lace glitos gutoj ; kaj same, lace iros la minutoj de mia viv’, sencela kaj enua. Ja ĉiu tag’ forlavas rabe ion! Ja ĉiu nokto portas ion for! Kaj de l’

IKU TAKENAKA TURISTOJ - JAPANIO Fuĵi-monton.... ni vendas Miyayima........ ni vendas Nikko.... ni vendas Nippon..... kie ajn ni vendas Naruto Aso ĉio por vendo

Hans-Georg Kaiser Simias hom' sen frako Simias hom' je peco pro ties simieco. Simioj kiel homoj priĵetas sin per pomoj. Bonobe ni kondutas: Ni kraĉas, blekas, sputas, seksumas, voras, fias, ĉar gene ni simias. Ni ridas kaj koleras

Robert Roŝdestvenski (el Sovetunio) Bonvolu esti pli malforta, nu, iom nur! Mi donus al vi miraklon grandan kun plezur'. Avancus mi, la hom', help-aŭdaco spronus min. El brulanta dom' noktomeze mi savus vin. Mi pretus fari kuraĝe brilan sen

Hans-Georg Kaiser Minimumpoemoj Saĝo Saĝo en kaĝo sen plaĉo. Nulo Postul' de nul': brul'. Brulu ul': jen postul' de nul'.

JoMo frapas la ĉielan pordon de Bob Dylan (muzikvideo el la 72-a hispana E-kongreso en Zaragoza) https://cezarmuziko.blogspot.com/

Joakimo Ringelnatz ......................AL VI Ili saltis el trajno dum vetur'; kaj eĉ sen dolor' pro plezur'. Relmigris ili sen saĝo. Post trajnkuntreniĝ' sur la spur' ne sekvis knal', ridado nur. Kaj plu iris la vojaĝo. Ili

Respondoj al amikoj La Esperantisto „Je la Zamenhofa Jubileo estas utile aperigi ĉi-loke ne vortojn de iu el niaj kolumnistoj, sed tiujn de la unua esperantista ĵurnalisto, Ludoviko Zamenhof, kiu ekde la dua numero de La Esperantisto en la

Ivan Turgenjev, verkisto de Ruslando Ivan Turgenjev Du virtoj La plej alta estaĵo aranĝis en sia lazura palaco grandan feston. Ĉiuj virtoj estis invititaj, sed nur la inaj, neniuj viraj. Aperis tre multaj, grandaj kaj malgrandaj. La malgrandaj

Gaston Waringhien Heine kaj la Amo La mondo. . . odoras velkintajn violojn. (Heine, Letero de 19. Okt. 1827) Estus pli bone al Henriko Heine, se li estus tute nekonata: oni povus almenaŭ lin malkovri. Sed la destino de tiu poeto, unu el la plej

Ret Marut La BLue Punktita PAserO Politike groteska afero Estis iam teatra intendanto. Li havis fervoran reĝisoron kaj aron da bonegaj artistoj. Per la laŭdinda kunhelpo de la reĝisoro kaj sub bonvolema – per kontrakto regulita –

FABLOJ B.Traven: Kiu estas la mastro de l' vivoCharms: Kvarkrura kornikoEzopo: KameloGaleano: La elefantoHanfejtze: Lanco kaj ŝildoHanfejtze: Vilaĝano, gardostarante ĉe arbo, atendas leporonHanfejtze: Tio,

Fratoj Grimm Stelaj taleroj 153. En la kuklanda tempo mi iris kaj vidis, ke Romo kaj Laterano pendas je silka fadeneto, kaj senpieda viro preterkuris rapidan ĉevalon, kaj tre akra glavo trabatis ponton; krome mi vidis junan azenon

Tamara Danz Jen kant' por la homoj Jen kant' por la homoj, por vi kaj por mi. Jen kanto por multaj, kiuj fidas je si. Al tiuj do kant', kiuj venos post ni. Jen kanto por ĉiu kun vivfantazi'. Jen kanto' por l' esper' de graveda jam in'. Jen kanto'

Dia Kristnasko Jozefo kaj Maria serĉas en Bet-Leĥem tranoktejon, Jozefo frapas jam la dekan pordon. La estro de la hotelo malfermas ĝin. Jozefo: „Ĉu vi havas tranoktejon por mi kaj por mia edzino?“ Estro: „Ne, ĉio estas okupita.“ Jozefo: „Sed

Nasredino Dirite estas dirite Unu el liaj amikoj demandis Hoĝaon: „Cetere, kiom vi aĝas?“ „Kvardek jarojn“, li respondis. „Sed tion vi diris al mi jam antaŭ tri jaroj, kiam mi demandis vin pri tio!“ „Jes ja“, respondis Hoĝao,

Nasredino Batalo Iam en la teĉambro fanfaronis kelkaj soldatoj pri diversaj lastaj venkoj. Ĉiuj loĝantoj staris ĉirkaŭ ili kaj fervore aŭskultis ilin. „Kaj mi prenis ambaŭeĝan akran glavon, renkonte paŝis sen timo al la malamikoj kaj

Nasredino Kaprino Iam homoj demandis Hoĝaon: „En kiu zodiaka signo vi estas naskita?“ Li respondis: „En la kaprino!“ „Kio? Tiu signo tute ne ekzistas en la zodiaka sistemo.“ „Sed kiam mi naskiĝis, diris mia patrino, ke mi estas naskita kiel

Nasredino Grandioza ideo Unufoje en sia vivo Hoĝao loĝis kun alia viro kune en sia domo. Tiam li ekhavis la grandiozan ideon vendi duonon de sia domo. Tial li venigis la makleriston. Tiu rimarkis: „Nun estas la malĝusta tempo vendi domon. Kaj kial

Nasredino Aliokaze mi... Hoĝao kuris tra la vilaĝo kaj vokis ĉagrenite: „Mi perdis mian selosaketon! Trovu ĝin, aliokaze mi...!“ Ĉiuj homoj pro lia diro tiom timis, ke ili serĉadis kaj serĉadis ĝis fine iu trovis lian selosaketon. „Kion

Nasredino Erudita viro Kamparano montris leteron al Hoĝao kaj demandis lin, ĉu li povus antaŭlegi ĝin. „La manskribo estas tiom aĉa, ke mi ne povas legi ĝin“, diris Hoĝao. La viro koleriĝis kaj diris: „Vi surhavas la turbanon de erudito kaj eĉ

Nasredino Mi ĝuste uzas la ŝnuron La najbaro de Hoĝao volis pruntepreni la ŝnuron por la lavaĵo. Sed Hoĝao diris: „Pardonu, sed mi ĝuste uzas ĝin. Mi pendigis farunon je ĝi, por ke ĝi sekiĝu.“ „Kiel – je ĉio en la mondo – vi povas sekigi farunon je

Nasredino Voko por preĝo Ĝuste, kiam komencis eksoni de la minareto la voko al la preĝo, oni observis kiel Hoĝao forkuris de la moskeo. Iu postvokis lin: „Kien vi kuras, Hoĝao?“ Hoĝao retrokriis: „Jen la plej laŭta kaj plej trapenetra voko, kiun

Nasredino Lasu min en paco Iam Hoĝao preskaŭ falis en lagon. Sed konato ankoraŭ sufiĉe frutempe ekkaptis lin kaj konservis lin de la enfalado. Ĉiufoje, kiam Hoĝao renkontis lin poste, lia konato memoris Hoĝaon pri sia propra bona ago. Kiam li jam

Nasredino Mi ne komencis tion Iutage Hoĝao vizitis moskeon por preĝi. Lia ĉemizo ŝajne estis iom tro mallonga, tiel, ke la viro post li tiris ĝin iom malsupren, ĉar li supozis, ke ĝi tiel aspektas nedeca. Tuj poste Hoĝao tiris je la ĉemizo de la

Nasredino Sana menso Iutage Hoĝao paŝis fiere en najbaran vilaĝon,starigis sin en la mezo de la foirplaco sur seĝon kaj vokis al la homoj, ke ili kolektiĝu ĉirkaŭ li. Kiam la amaso estis sufiĉe granda, Hoĝao fiere vokis: „Ĉu vi scias, ho, homoj, ke

Nasredino Divorco Oni sciigas Nasredinon, ke lia edzino mortis. Sed li tute ne reagis pro tio. La homoj demandis: „Hoĝao, ĉu vi tute ne estas malĝoja pri tio?“ Li respondis: „Mi ja nepre volis eksedziĝi.“ tradukis Dorothea kaj Hans-Georg

Hans-Georg Kaiser La najlo (por karikaturo de Tom Ungerer) Mi restos ĉe vi. Vi restos ĉe mi. Por tio estas garanti'. Gis la morto nin disigos, fera najlo nin kunligos. Vi restos ĉe mi, mi restos ĉe vi. Ĝi ĉiam

Hans-Georg Kaiser Mozarto (por karikaturo de Tom Ungerer) "Ek! Startu! Laŭ-Mozartu! Surpostpartu! Por ke mi foje bone fartu!" "Mozarto tiel ne donas bonfarton; male fi-arton kaj vunditan postparton!" Hans-Georg Kaiser Aĉigo (por

Hans-Georg Kaiser Feministino La edzo manĝas kun la hundo laŭ la kutim' de ĉiu lundo. L' edzino fumas, televidas, ŝi nur je inoforto fidas. cezaroriginaloj.blogspot.de

Hans-Georg Kaiser Cirkonstancoj (por karikaturo de Tom Ungerer) Inter lupoj estu lupo, ne provu esti ŝafo en la trupo. Inter homoj estu homo, ne provu esti lupo en homdomo. https://cezaroriginaloj.blogspot.com/

Kalou Rimpoche Kalou Rimpoche Ni vivas en iluzioj kaj en la apero de la aĵoj. Estas realeco. Ni estas tiu realeco. Se vi komprenas tion, vi perceptas, ke vi estas nenio. Kaj esti nenio signifas, ke vi estas ĉio. Jen ĉio. PS:

Ludoviko Beĥŝtono Monaĥo kaj birdeto fabelotraduko Estis iam en monaĥejo juna monaĥo kun la nomo Urban. Li estis tre pia kaj tre diligenta, estis konfidata al li la ŝlosilo de la librejo de la monaĥejo. Kaj li zorgeme gardis tiun trezoron. Li

Eduard Petiŝka SISIFO En malnovaj tempoj la homoj timis la diojn. Kaj tiu, kiu ne timis la diojn, timis almenaŭ la morton. Sed la ruza reĝo Sisifo timis nek la diojn nek la morton. Li fondis la riĉan urbon Korinto kaj konstruis la korintan burgon.

Eduard Petiŝka BELEROFONO Malfeliĉa estis la gento de Sisifo. Lian filon disŝiris ĉevaloj, kaj lia nepo Belerofono devis fuĝi el la hejmlando. Oni suspektis lin pri murdo. Dum la fuĝo Belerofono venis al reĝo Preto, kiu afable

Eduard Petiŝka MELEAGRO La edzino de la kalidonia reĝo Oineo, Altaia, naskis filon, kies destino estis stranga. Iutage Altaia falis en maltrankvilan dormon. Ŝi sonĝis, ke en tiu ĉambro, en kiu ŝi dormas, eksonas paŝoj kaj voĉoj. Ŝi malfermis

Eduard Petiŝka JAZONO KAJ MEDEA Maljuna reĝo mortis kaj postlasis du filojn. La pli aĝa nomiĝis Esono kaj la pli juna Pelio. Laŭrajte la pli aĝa transprenu la regadon. Sed apenaŭ la tombejaj kantadoj finsonis, la ruza kaj brutala Pelio

Eduard Petiŝka TEZEO Egeo, filo de la reĝo de Ateno antaŭ kelkaj jaro ekvagis monden kaj ne revenis. Kiam Ateno estis minacata de milito, la maljuna reĝo elsendis heroldojn, por ke ili serĉu la filon. Sekvante la spurojn de la heroaĵoj de

Uve Dika La dizertulo Mi venas el la nekropoloj de la kokakolao-urboj, kie regas la misformo, kie la floro estas mensogo kaj la arboj mortantaj ĉar ties ĉeokaza foliofaladoj minacas la publikon. Mi venas el la tombaj irejoj de ĉielen

Helmut Opic Neforgeseblas la unua gluto da kokakolao aŭ kiam „Kaŝmiro“ de Led Zeppelin unuafoje atakis la orelojn. la esprimo en la okuloj de la patro, kiam li frakasis la lignan balustradon de l' loĝejluiganto. la vekrio en la

B.Traven Tamen patrino Mercedes surhavis sian nuptan robon kaj staris antaŭ la spegulo. Ŝi estis dudekjara. Naskite en Meksiko, ŝi vivis en Teksaso de kiam si havis ses monatojn. Dum kvin jaroj ŝi jam servis en hotelo kiel ĉambristino. Ŝi

Ch. v. Margenburg Tago de ĉiuj Sanktuloj noktoprofunda malhelo ŝteliras, portas pelerinon, kaŝas, vualigas longajn ombrojn, kiuj akompanas vin. laca vi estas, kunulo morto. ploroj falas kiel pluvo, torentas el niaj okuloj, niaj

Frederiko de Logau (1604 ĝis 1655) El la „Sencpoemoj“ Hodiaŭa MONDO-ARTO Esti, ŝajni ne laŭ iu, Diri, pensi preter ĉiu, Ĉion laŭdi, ĉion porti, Hipokrite flate forti. Ĉiuvente meti velon, Servi fian, servi belon. Ĉiamfare, eĉ poete, Nur

Robert Gernhardt Suferi kaj vivi & legi kaj verki Diri mi volas ĉion, kaj el vundoj drinki tion. Feku sur ĝin! Jen konfeso: Sukcesglorad' estas streso. Pri sukceso – scias ĉiu – legas nur tre simpla iu. Mi instigu kun prefero

Frederiko de Logau Plejplaĉo Kio, diru, en la mond' plej min plaĉas kun volont'? Ke la temp' sin mem digestos kaj la mond' ne ĉiam restos. tradukis Hans-Georg Kaiser Friedrich von Logau Meistes Wohlgefallen Weißt du; was in dieser Welt Mir am

Liedtext: Unterm Dach Kantoteksto: Sub la tegmento [von: Gerhard Schöne, Album: Lieder, 1993] [de: Gerhard Schöne, albumo: Kantoj, 1993] Ref. Das ist mein Zimmer unter dem Dach. Da singt manchmal der Wind, hält der Regen mich wach. Du

Nasredino Rekompenco Iutage Hoĝao perdis sian tre belan kaj multekostan turbanon. „Ĉu vi ne iom malkuraĝiĝis pri tio“, demandis amiko. „Ne, tute ne“, respondis Hoĝao. „Mi certas, ke mi rericevos ĝin, mi ofertis duonon de arĝentmonero kiel pagon

Nasredino Se estus mi sidinta sur ĝi Iutage Hoĝao perdis sian azenon. Li ĝoje survojiĝis por serĉi ĝin. Kiam la homoj vidis lin, ili ne povis klarigi al si, kial Hoĝao tiom feliĉas kaj ili volis scii la kaŭzon. Hoĝao klarigis: „Mi ĝojas, ĉar

Nasredino En la policejo Iutage iu ŝtelis la azenon de Hoĝao. Li iris tuj al la policejo kaj registrigis la ŝteladon. Tie diris la polica ĉefo: „Nu, Hoĝao, tio estas serioza afero. Ni faros ĉion, kion ni kapablas por rericevi vian

Nasredino Estas pli bone rajdi kun la rigardo malantaŭen Iutage, kiam Hoĝao estis kun kelkaj amikoj survoje al Aksehiro, li rajdis sian azenon kun la rigardo malantaŭen. Liaj amikoj trovis tion tre komika kaj demandis lin pri tio: „Hoĝao, kial vi

Nasredino Mi ĉiuokaze volis deazeniĝi Iutage, kiam Hoĝao rajdus sian azenon plej rapide, li falis malsupren. Ĉiuj infanoj kolektiĝis ĉirkaŭ li kaj komencis mistifiki lin. „Ho, Hoĝao, ja kiel tio okazis, ke vi falis malsupren?“ Hoĝao diris, provante

Nasredino Ankaŭ vi pravas Unufoje en sia vivo Hoĝao estis juĝisto. Je tiu tempo venis viro al Hoĝao kaj plendis antaŭ li pri iu. Atente aŭdinte lin, diris Hoĝao al li: „Jes, vi pravas!“ Poste la persono, pri kiu plendis la unua viro, enpaŝis kaj

Nasredino Nesperta najtingalo Iutage Hoĝao volis manĝi freŝajn fruktojn. Tial li ŝteliris en ĝardenon de fremdulo. Tie li grimpis sur arbon kaj manĝis ĉiujn fruktojn, kiuj permane atingeblis de li. Iom pli poste alvenis la posedanto