Nasredino
Lasu min en paco

Iam Hoĝao preskaŭ falis en lagon. Sed konato ankoraŭ sufiĉe frutempe ekkaptis lin kaj konservis lin de la enfalado. Ĉiufoje, kiam Hoĝao renkontis lin poste, lia konato memoris Hoĝaon pri sia propra bona ago.

Kiam li jam plurfoje memoris lin, Hoĝao tiris lin al la sama lago, ensaltis, rektiĝis poste kaj, nur per la kapo elrigardante,vokis: „Nun mi estas same tiom malseka, kiom mi estus estinta, se vi ne savintus min ĉe la lasta fojo de la enfalado. Lasu min nun do fine en paco!“
tradukis Dorothea kaj Hans-Georg Kaiser
kun Frank Vohla el germana traduko de la libro:
„Ducent du ŝercoj de Nasredino Hoĝao“,
eldonejo Turistika Publikiga Servo Oriento,
Istanbulo, Turkio

https://cezartradukoj.blogspot.com/