Search among Hans-Georg Kaiser's articles

Nasredino Dirite estas dirite Unu el liaj amikoj demandis Hoĝaon: „Cetere, kiom vi aĝas?“ „Kvardek jarojn“, li respondis. „Sed tion vi diris al mi jam antaŭ tri jaroj, kiam mi demandis vin pri tio!“ „Jes ja“, respondis Hoĝao,

Nasredino Batalo Iam en la teĉambro fanfaronis kelkaj soldatoj pri diversaj lastaj venkoj. Ĉiuj loĝantoj staris ĉirkaŭ ili kaj fervore aŭskultis ilin. „Kaj mi prenis ambaŭeĝan akran glavon, renkonte paŝis sen timo al la malamikoj kaj

Nasredino Kaprino Iam homoj demandis Hoĝaon: „En kiu zodiaka signo vi estas naskita?“ Li respondis: „En la kaprino!“ „Kio? Tiu signo tute ne ekzistas en la zodiaka sistemo.“ „Sed kiam mi naskiĝis, diris mia patrino, ke mi estas naskita kiel

Nasredino Grandioza ideo Unufoje en sia vivo Hoĝao loĝis kun alia viro kune en sia domo. Tiam li ekhavis la grandiozan ideon vendi duonon de sia domo. Tial li venigis la makleriston. Tiu rimarkis: „Nun estas la malĝusta tempo vendi domon. Kaj kial

Nasredino Aliokaze mi... Hoĝao kuris tra la vilaĝo kaj vokis ĉagrenite: „Mi perdis mian selosaketon! Trovu ĝin, aliokaze mi...!“ Ĉiuj homoj pro lia diro tiom timis, ke ili serĉadis kaj serĉadis ĝis fine iu trovis lian selosaketon. „Kion

Nasredino Erudita viro Kamparano montris leteron al Hoĝao kaj demandis lin, ĉu li povus antaŭlegi ĝin. „La manskribo estas tiom aĉa, ke mi ne povas legi ĝin“, diris Hoĝao. La viro koleriĝis kaj diris: „Vi surhavas la turbanon de erudito kaj eĉ

Nasredino Mi ĝuste uzas la ŝnuron La najbaro de Hoĝao volis pruntepreni la ŝnuron por la lavaĵo. Sed Hoĝao diris: „Pardonu, sed mi ĝuste uzas ĝin. Mi pendigis farunon je ĝi, por ke ĝi sekiĝu.“ „Kiel – je ĉio en la mondo – vi povas sekigi farunon je

Nasredino Voko por preĝo Ĝuste, kiam komencis eksoni de la minareto la voko al la preĝo, oni observis kiel Hoĝao forkuris de la moskeo. Iu postvokis lin: „Kien vi kuras, Hoĝao?“ Hoĝao retrokriis: „Jen la plej laŭta kaj plej trapenetra voko, kiun

Nasredino Lasu min en paco Iam Hoĝao preskaŭ falis en lagon. Sed konato ankoraŭ sufiĉe frutempe ekkaptis lin kaj konservis lin de la enfalado. Ĉiufoje, kiam Hoĝao renkontis lin poste, lia konato memoris Hoĝaon pri sia propra bona ago. Kiam li jam

Nasredino Mi ne komencis tion Iutage Hoĝao vizitis moskeon por preĝi. Lia ĉemizo ŝajne estis iom tro mallonga, tiel, ke la viro post li tiris ĝin iom malsupren, ĉar li supozis, ke ĝi tiel aspektas nedeca. Tuj poste Hoĝao tiris je la ĉemizo de la

Nasredino Sana menso Iutage Hoĝao paŝis fiere en najbaran vilaĝon,starigis sin en la mezo de la foirplaco sur seĝon kaj vokis al la homoj, ke ili kolektiĝu ĉirkaŭ li. Kiam la amaso estis sufiĉe granda, Hoĝao fiere vokis: „Ĉu vi scias, ho, homoj, ke

Nasredino Divorco Oni sciigas Nasredinon, ke lia edzino mortis. Sed li tute ne reagis pro tio. La homoj demandis: „Hoĝao, ĉu vi tute ne estas malĝoja pri tio?“ Li respondis: „Mi ja nepre volis eksedziĝi.“ tradukis Dorothea kaj Hans-Georg