Hans-Georg Kaiser
Mi celebras

la disŝiradon de amletero,
jubile aplaŭdata de pego,
matene frue je la oka
en la urba arbaro.
Ĉiu korbato
memorigu min,
kiom mi amis vin.
Pluvogutoj falas
kiel ploroj sur la tombon
de miaj esperoj.
En la abismoj de mia timo
vi kuras kiel infano
kun groteska harplektaĵeto
kaj vokas: „Halo, halo, karulo!
Mi ne volis mortigi vin!
Nur endormigi.
Mi vere tre bedaŭras tion.
Pardonu al mi,
karulo."

https://cezaroriginaloj.blogspot.com/