Pludoni la teatran torĉon
(sekvo)
En la 1960-aj jaroj en tiu sama pariza medio estis realigita la filmo “Angoroj” (kun Srĝan Flego, Jana Flego, Ŝvarc', kaj eĉ aperas la juna Michel Duc Goninaz), kaj estis prezentitaj teatraĵoj iom konstante. En la komenco de la 1970-aj jaroj trupo de aktoroj ĉirkaŭ Jean-Pierre Peray regule pretigis komediojn, amuzaĵojn.
En 1975 Georges Lagrange proponis al Solen' surscenigi komence nur kelkajn scenojn de Andromaka de Jean Racine, kiun li tradukis jam antaŭ pluraj jaroj. Solen', talenta teatristino, lerninte esperanton de sia patro, tiam energie ekgvidis trupon, kiu surscenigis unue pli kaj pli grandajn partojn de Andromaka, kaj poste multajn aliajn verkojn. Por tion atingi, ŝi sukcesis allogi pli kaj pli da geaktoroj, ĉu jam aktivajn amatorojn de la trupo de Jean-Pierre Peray, ĉu ne-esperantistajn aktorojn (kiujn ŝi esperantigis).
Dum kvin jaroj (1975-1979) TESPA sub gvido de Solen' surscenigis po unu grandan teatraĵon kaj plurajn malpli gravajn en ĉiu jaro. La grandaj (1976 Andromaka, 1977 La Justuloj de Camus, 1978 La kalva kantistino de Ionesco, 1979 Fotomaŝino de Cocteau) ĉiuj estas tradukaĵoj de Georges Lagrange, kiu tiamaniere konstante kontribuis en la pliriĉigo de la Esperanta tradukita dramliteraturo. Jam tiu tradukado estas grava kontribuo al la Esperanto-kulturo, ĉar la tradukanto konstante zorgas provizi trafan lingvan stilon, belsonan, tuj kompreneblan de la aŭdontaj spektontoj. Tia estas la rolo de la teatra stilo pli proksima de la ĉiutaga parola stilo ol de la nur libra.
(daŭrigota)
ARNO LAGRANĴ'
p.24 | Sennaciulo | SEPTEMBRO-OKTOBRO 2014 2014
Sign-in to write a comment.