http://cezartradukoj.blogspot.de/2012/04/kurt-tucholsky-estas-prozpoemo-pri.html


Kurt Tucholsky
Estas

Estas tiom da neuzita karesemo en hotel-
ĉambroj,
kie ili kuŝas solaj;
viro aŭ ino, aŭ ekrompita
junulino -
en kvieta ridindeco ni kuŝas solaj.

Estas soleco, ĉirkaŭfluata
de la fluoj de la urba gaso,
de la elektra kurento, por ĉiuj faritaj,
de centrala hejtaro, de centrala manĝo, de
centralgazeto...
sed eta loko ankoraŭ ekzistas,
sur tiu ni estas solaj.

Ĉiu kuŝas en sia tirkesto.
La etaj haroj sur la supraj brakoj ŝanceliĝas
serĉante en trablovo de aero,
kiel la kaptiloj de la marplantoj en torenta
akvo;
la haŭto enuiĝas.

Se nun iu venus kaj dirus: "Bonvolu!
Mi kuŝas je via dispono!"
Se mi nun irus tra la muro al mia
najbarino -
("Oni ja ne estas putino! Mi ne forĵetas
mian vivon en hoteloj!" - For!)
- se nun venus dika damo, por masaĝi min
en la banejo;
se nun al la junulino kunuliĝus komprenema
viro,
kiu nur mankaresus ŝin...
Neuzata estas la nokto.

Tri kvaronoj post noktmezo.
Bolas en la tuboj de la banĉambro;
ĉu ankoraŭ iu banas tiom malfrue?

Scivolaj ni estas pri fremdaj korpoj.
Kiel metas vi vespere la ĉemizon sur la seĝon?
Ĉu vi amas fruktsalon?
Ĉu vi streĉas vian horloĝon matene aŭ vespere?
Kaj rilate la amon, ĉu?
Ĉu vi estas sana? Pardonu, mi tiom
timas malsanojn -
tio estas parto de mia virto.

I'm in love again -
ne, tio propre ne:
nur ĉeestu iu, je kiu mi povas senti
min.
Kial 318 (kun banejo) vi kuŝas tiel sola?
Penseble estus ankaŭ hotelgejŝo, kiu ĝentile
amas,
kaj kiu estas notita sur la kalkulo nur kiel
malgranda diskreta cirklo -
sed pli agrable estus gasto.

Kial neniam solulo venas al solulino?
Fiere ni rampas en nian rajtigitan konkon,
higiene, neproksimigeble, prudente,
sole.

Alŝaltu la lumon, diras la sendormulo al si mem
(li cias sin, ĉar li jam konas sin tiom longe) -
kaj legas ankoraŭ iomete.
Vi manĝis tro de la persikdeserto Melba – tial tiaj
pensoj.
Aervezikoj sur la maro de la interna sekrecio.
Vi tute ne estas sola. Vi havas
gazeton. Legu:

8. daŭrigo Postpresado malpermesite.

Lastfine ŝi avide ekkaptis kartludon, kaŭris
apud la kameno kaj komencis miksi fervoje
kaj sindone.

„Mi venis kun la intenco“ li komencis diri
per ne tute memcerta voĉo „por ankoraŭ hodiaŭ peti
vian manon.“ La bela junulino.

tradukis Donjo & Cezar


Rimarko: Persiko Melba estas deserto, kiun dediĉis Auguste Escoffier al la kantistino Nellie Melba dum ŝi donis gastrolon de 1892 ĝis 1893 en la Royal Opera House de Londono.



Kurt Tucholsky
Es ist

Es ist so viel unverbrauchte Zärtlichkeit in Hotel-
zimmern,
wo sie allein liegen;
ein Mann oder eine Frau, oder ein angebrochenes
junges Mädchen -
in leiser Lächerlichkeit liegen wir allein.

Es ist eine Einsamkeit, umflossen
von den Strömen des städtischen Gases,
des elektrischen Stromes, für alle gemacht,
einer Zentralheizung, eines Zentralessens, einer
Zentralzeitung...
aber ein kleiner Fleck ist noch da,
auf dem sind wir allein.

Jeder liegt in seiner Schublade.
Die kleinen Härchen auf den Oberarmen schwanken
suchend im Luftzug,
wie die Greifer der Meerespflanzen in strömendem
Wasser;
die Haut langweilt sich.

Wenn jetzt einer käme und sagte: "Bitte sehr!
Ich liege Ihnen zur Verfügung!"
Wenn ich jetzt durch die Wand ginge zu meiner
Nachbarin -
("Man ist doch keine Hure! Ich werfe meine Leben
nicht in Hotels weg!" - Kusch.)
- wenn jetzt eine dicke Dame käme, mich im Bad
zu massieren;
wenn sich jetzt der Jungen ein verständiger Mann
gesellte, der sie nur streichelte...
Ungenützt ist die Nacht.

Dreivierteleins.
Es kocht in den Röhren des Badezimmers;
badet jemand noch so spät?

Neugierig sind wir auf fremde Körper.
Wie legen Sie abends das Hemd auf den Stuhl?
Lieben Sie Fruchtsalz?
Ziehen Sie ihre Uhr morgens oder abends auf?
Und in der Liebe?
Sind sie gesund? Verzeihen Sie, ich habe solche
Furcht vor Krankheiten -
das ist ein Teil meiner Tugend.

I'm in love again -
nein, das eigentlich nicht:
es sollte nur jemand da sein, an dem ich mich spüren
kann.
Warum, 318 (mit Bad) liegen Sie so allein?
Denkbar wäre auch eine Hotelgeisha, die höflich
liebt,
und die auf der Rechnung nur als kleiner, diskreter
Kreis vermerkt ist -
aber schöner wäre ein Gast.

Warum kommt nie ein Einsamer zu einer Einsamen?
Stolz kriechen wir in unser zuständiges Gehäus,
hygienisch, unnahbar, vernünftig,
allein.

Knips das Licht an, sagt der Schlaflose zu sich selbst
(er duzt sich, weil er sich schon so lange kennt) -
und liest noch ein bisschen.
Du hast zu viel Pfirsich – Melba gegessen, daher solche
Gedanken.
Luftblasen auf dem Meer der inneren Sekretion.
Du bist überhaupt gar nicht allein. Du hast eine
Zeitung. Lies:

8. Fortsetzung Nachdruck verboten.

Schließlich raffte sie ein Spiel Karten auf, kauerte
sich neben den Kamin und begann eifrig und hin-
gegeben zu mischen.
„Ich kam in der Absicht“, begann er mit einer
nicht ganz festen Stimme, „noch heute um Ihre Hand
anzuhalten.“ Das schöne Mädchen.