Jakvo's articles

  La teksto aperis originale en Laŭte!149. La uzata plumnomo estis Rocinante, kiu estis la nomo de la ĉevalo de Don Quijote de la Mancha. Mi jam la tuta vivo estas grandega admiranto pri ĉi tiu verko.

Anta ŭ pluraj jaroj venis terura nebulo super nia kontenento. Post jaroj da honto pro kio okazis dum la Dua Mondmilito kun samseksanoj, ĉ iganoj, kredantoj pri alia dio kaj defendantoj de alia politika koncepto kiuj estis malliberigita en koncentrejoj a ŭ kiel tro multaj mortis tie, la monstro nomata naciismo elcendri ĝ is. Ili revenis la maltoleremuloj. Roeltje aperis en La ŭ te! 145 janurao 2000.. Mi tiam erare pensis ke la malbona ondo estis nur dumtempa. Diable ĝ i plialtigas ĉ iun tagon pli kaj pli kaj kunportas multajn homojn en ĝia  ŝ limo de maltolerema, Kial? La teksto estis skribita kiam mi ne jam ĝ uis la ri ĉ on esti libera de laboro. Nun mi estas libera birdo kiu laboregas libervole en socio-kultura centro kie oni instruas al fremduloj la lokan lingvon.    

 Oni povas lerni Esperanton pro fakto ke oni ŝategas gramatikon aŭ simple lernadon de ligvoj. Aŭ oni lernas Esperanton el malforto,el malkontento ke mankas al la laboristoj el la tuta mondo solidarecon. Iun tagon oni decidas lerni universalan lingvon kun espero povu paroli kun homoj el la tuta mondo, kaj post pluraj jaroj da studado, kiam oni povas fari decan diskuton pri fiozofio aŭ politiko uzante vian novan lingvon, oni konstatas ke via kolego laboristo parolas la lingvon de la subpremanto, la estroj, la kapitalisto. Li, la kolego parolas en sloganoj kaj ne gravas la gramatiko de la lingvo kiun li uzas, li iu ajn apenaŭ vivas konscia. Li parolas la lingvon kio donas la plej malmulton da opozicio.   Sola kion li povas fari estas flirtigi la plej ŝatatan flagon, kanti la heroan kanton de la partio aŭ sindikato kaj fanfaroni pri klasbatalo. Sed kiel tolerema li estas, kiel progresema.  Ĉi-sekve tekston kiun mi skribis antua pluraj jaroj. Ĉu daŭre bona, mi dubas eble mi devas reverki, sed mi timas ke ĝi tiam iĝos multege pli akra, do eble pli bonas silenti?

Jam de junaĝo mi skribas etrakontojn. Ne, ne verkas, verki estas fari penon realigi ion, mi nur skribas, por amuziĝi. Eble la plej amika kongreso kiu ekzistas estas la kongresoj de SATEB (SAT-anoj en Britujo). Dum interkonatiĝa vespero oni devis siatempe fari ion. Do mi skribis etrakonton kiun mi laŭtlegis kaj kredu aŭ ne sed ĉiuj aplaŭdis je la fino… aŭ ĉu pro tio ke ili aplaŭdis ke mi fine, finis?

 Antaŭ kelkaj monatoj mortis , fakte ne atendita la honoro prezidanto de la Antverpena klubo La Verda Stelo. Mi havis la honoron paroli dum la adiaŭa seremonio.  Kvankam ne laŭ kutimo mi parolis sen havi iun noton, eĉ ne plej etan paperpeĉon. Tion kion mi diris respondecas pli malpli kun lateksto kiun mi poste verkis. Jules Verstaeten estis por mi simbolo pri kiu Esperantisto devas esti. Li instruis min ke oni povas esti nur grava esperantisto kiam oni estas modesta. Modesta kiel li estis.

 De tempo oni petas al mi mian opinion pri diversaj aferoj, pri lingvo ekzemple. Mi scias nenion pri lingvo sed tamen havas opinion. Jen ĝi estas. La teksto aperis originale en la revuo de Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) Sennaciulo.   Ĉi tiu teksto ankaŭ aperis en la nederlanda kaj franca en interreto. (mi forgesis pri la ligoj, bedaŭrinde)

Sekvan tekston mi verkis antaŭ kelkaj jaroj por la liberesprima gazeto Laŭte!. Mi nun konstatis ke ĝi ne perdis sian aktualecon.   

 Dum Zamenhof tago 2007 mi havis al honoron prelegi ĉe Arci Esperanto, grupo kiu nun rolas kiel LEA-o de SAT kaj al kiu mi deziras grandan sukceson por la estonto.