Petr Bezruč - poemo "Nur solan fojon" (Jen jedenkr…
Unu minuto da vintra poezio en zamenhofa traduko:…
Adiaŭ kaj tuket'
Stanislav Schulhof - Himno al la Vivo (mediume akc…
Hilda Dresen - L.L. Zamenhof (poemo)
Stanislav Schulhof - Sovaĝa kanto
Ludmila Ivanovna Jevsejeva - Donacetoj por infanoj
L.L.Zamenhof - La Vojo (poemo)
Antonín Sova (1864-1928) - Pastoralo (muzikigita p…
Malliberulo en Bezděz (poemo de Svatopluk Čech)
Ŝtefo Urban - Spegulo (poemo)
František Hrubín - Turhorloĝo de Mánes
Marie Hankel (1844-1929) - La simbolo de l amo
Albert Goodheir - Nereireblo (poemo)
Poe - La korvo (The Raven)
F. Šrámek - Decembro
J. Kořínek - Giuseppe Verdi (poemo)
Karel Havlíček Borovský (1821-1856) - Reĝo Lavra
William Auld - La infana raso (poemo en 25 ĉapitro…
Raymond Schwartz - La stranga butiko
Eli Urbanová - Tosto al Eŭropo
Elpafu la sagon (el antologio de T.Sekelj)
El poezia verkaro de Eli Urbanová
See also...
Keywords
Authorizations, license
-
Visible by: Everyone -
Attribution + non Commercial + share Alike
- Doc replaced on 02 May 2017
-
484 visits
Otokar Březina - Eterne denove
Otokar Březina (1868-1929)
eo.wikipedia.org/wiki/Otokar_Březina
ETERNE DENOVE
la 2-a parto de la poemo "La lokoj de harmonio kaj repaciĝo"
el la poemaro "Manoj" (1901)
el la ĉeĥa originalo tradukis Jiří Kořínek
eo.wikipedia.org/wiki/Jiří_Kořínek
deklamas Miroslav Smyčka
eo.wikipedia.org/wiki/Miroslav_Smyčka
registrite omaĝe al lia forpaso (25.4.2017)
sonreĝisorado kaj teknika prilaboro
- Vladimír Türk
eo.wikipedia.org/wiki/Vladimír_Türk
registrite en 2012
La teksto paralela en originalo kaj en traduko videblas ĉi-tie:
www.ipernity.com/doc/esperanto-muzeo-svitavy/44735166
Ĉiam nove ni - venkitaj - kanton de la kantoj lanĉas,
en terur' kaj dolĉo tremas sub misteraj manoj kord'.
Ni, falĉistoj Viaj, vojon tra l' temp-agro al ni falĉas,
sed ĝis horizont' senfina maturiĝas la rikolt'.
Centoj de la sunoj falis al senlima spik-ebeno,
sed ne ĉesas por animoj tago kaj somera ard'.
Kaj post fin' de nia kanto, nekonataj fratoj venos,
helaj manoj frapos kordojn de l' silenta nia harp'.
Dum la koroj ŝtorme batos - antaŭfestaj sonoriloj-,
dum printempoj lule dancos sur giganta Tera sfer',
dum forgeson vane trinkos daŭrsoifaj lipo-miloj,-
tra matenaj nebul-montoj koroj celos al esper',
kaj dum Morto silentema pasos urbojn en tumultoj,
nuptoĉambrojn, kaj tagiĝojn de plezur' kaj senĉesa ĝu',
batalkampojn de la kosmo, parkojn riĉajn je sun-multoj,
ĉieesta, delikata, saĝa, venka ĉiam plu:
manoj ĉe la kant' levitaj, palpe ŝerĉaj, nostalgiaj,
kiel floroj supren kreskos ĝis enorm' de Via glor',
sub la volboj infinitaj la pilgrim' spirit-legia
en bivako nova haltos sub tendara stel-dekor';
kun potenc' tra bru' de l' mondoj tondros vortoj harmoniaj
- avangard' spirit-armea ĉe kapturna ascendad' -
poste, kun flugiloj disaj, haltigante flugon sian,
en temp-ŝtormo fikse pendos en senmova atendad'.
Translate into English
eo.wikipedia.org/wiki/Otokar_Březina
ETERNE DENOVE
la 2-a parto de la poemo "La lokoj de harmonio kaj repaciĝo"
el la poemaro "Manoj" (1901)
el la ĉeĥa originalo tradukis Jiří Kořínek
eo.wikipedia.org/wiki/Jiří_Kořínek
deklamas Miroslav Smyčka
eo.wikipedia.org/wiki/Miroslav_Smyčka
registrite omaĝe al lia forpaso (25.4.2017)
sonreĝisorado kaj teknika prilaboro
- Vladimír Türk
eo.wikipedia.org/wiki/Vladimír_Türk
registrite en 2012
La teksto paralela en originalo kaj en traduko videblas ĉi-tie:
www.ipernity.com/doc/esperanto-muzeo-svitavy/44735166
Ĉiam nove ni - venkitaj - kanton de la kantoj lanĉas,
en terur' kaj dolĉo tremas sub misteraj manoj kord'.
Ni, falĉistoj Viaj, vojon tra l' temp-agro al ni falĉas,
sed ĝis horizont' senfina maturiĝas la rikolt'.
Centoj de la sunoj falis al senlima spik-ebeno,
sed ne ĉesas por animoj tago kaj somera ard'.
Kaj post fin' de nia kanto, nekonataj fratoj venos,
helaj manoj frapos kordojn de l' silenta nia harp'.
Dum la koroj ŝtorme batos - antaŭfestaj sonoriloj-,
dum printempoj lule dancos sur giganta Tera sfer',
dum forgeson vane trinkos daŭrsoifaj lipo-miloj,-
tra matenaj nebul-montoj koroj celos al esper',
kaj dum Morto silentema pasos urbojn en tumultoj,
nuptoĉambrojn, kaj tagiĝojn de plezur' kaj senĉesa ĝu',
batalkampojn de la kosmo, parkojn riĉajn je sun-multoj,
ĉieesta, delikata, saĝa, venka ĉiam plu:
manoj ĉe la kant' levitaj, palpe ŝerĉaj, nostalgiaj,
kiel floroj supren kreskos ĝis enorm' de Via glor',
sub la volboj infinitaj la pilgrim' spirit-legia
en bivako nova haltos sub tendara stel-dekor';
kun potenc' tra bru' de l' mondoj tondros vortoj harmoniaj
- avangard' spirit-armea ĉe kapturna ascendad' -
poste, kun flugiloj disaj, haltigante flugon sian,
en temp-ŝtormo fikse pendos en senmova atendad'.
- Keyboard shortcuts:
Jump to top
RSS feed- Latest comments - Subscribe to comments on this doc
- ipernity © 2007-2024
- Help & Contact
|
Club news
|
About ipernity
|
History |
ipernity Club & Prices |
Guide of good conduct
Donate | Group guidelines | Privacy policy | Terms of use | Statutes | In memoria -
Facebook
Twitter
Sign-in to write a comment.