Heinz Kahlau
Tago kiel miraklo
Neniu volis scii ion de mi.
Mi povis iri al tiuj,
kiuj konstruis domojn,
kiuj plukis fruktojn,
kiuj ludis kun la infanoj.
Ĉe ĉiu el ili mi povis
fari ion.
Neniu volis vidi mian identigilon.
Neniu volis scii,
kiel mi opinias ion.
Kaj vespere mi rajtis silenti,
aŭ kanti,
aŭ rakonti ―
laŭ mia plaĉo.
Mian nomon ili ne sciis.
Mia hejmlando ne ludis rolon.
Mia profesio ne interesis ilin.
Mi estis iu por ili,
iu el ili.
Tio estis tago kiel miraklo.
elgermanigis Cezar
Heinz Kahlau
Ein Tag wie ein Wunder
Niemand wollte etwas von mir.
Ich konnte hingehen zu denen,
die Häuser bauten,
die Obst pflückten,
die mit den Kindern spielten.
Bei ihnen allen konnte ich
tätig sein.
Niemand wollte meinen Ausweis sehn.
Niemand wolte wissen,
wie ich etwas gemeint habe.
Und am Abend durfte ich schweigen,
oder singen,
oder erzählen ―
wie es mir einfiel.
Meinen Namen wussten sie nicht.
Meine Heimat spielte keine Rolle.
Mein Beruf war ihnen egal.
Ich war irgendeiner für sie,
irgendeiner von ihnen.
Das war ein Tag wie ein Wunder.
Sign-in to write a comment.