Welcome to Larisa Kuzmenko

Mesaĝo por la reta aktivaĵo “Foje somere…” de Larisa Kuzmenko el Niĵnij Tagilo

Karaj geamikoj! Mi volas rakonti pri mia vojaĝo en la malproksima 1991-a jaro. Dum Sovetia tempo mi korespondis kun esperantistino el Nederlando Mia korespondamikino estis Kremer-Limburg, kiu loĝis en la urbo Vijdevormer, du horojn per buso de Amsterdamo. Tiam mi revis pri la vojaĝo al Nederlando kaj en 1991 (post la "putĉo"), en novembro, mia revo realiĝis. Mi ricevis la inviton viziti la landon kaj dum unu semajno mi gastis ĉe mia korespondamikino. En Moskvo mi aĉetis tiean kaj rean trajnbiletojn, kontraŭ tricent rubloj ĉiu. Bedaŭrinde pro longaj vicoj en bankoj mi ne sukcesis aĉeti valuton, sed aĉetis nur nutraĵojn por la vojo kaj donacojn por mia amikino. Estis la tempo kiam falis la "fera kurteno" kaj homoj ekhavis eblecojn vojaĝi eksterlanden.

Kiam mi atingis per trajno belan Amsterdamon, la urbon de floroj, min renkontis tie mia amikino. Malgraŭ tio ke ŝia loĝloko estis negranda agrikultura urbeto, ĉio aspektis en ĝi kvazaŭ en granda urbo - bonegaj asfaltitaj vojetoj, florbedoj, ŝoseoj. Ŝia domo havis du etaĝojn kun multaj ĉambroj por gastoj. Proksime al la urbeto situis subĉiela muzeo de mueliloj, kie oni povis vidi grandajn novkonstruitajn kaj malnovajn muelilojn. Apude ankaŭ estis muzeo de lignaj ŝuoj, kiujn nederllandanoj kutime portis en ĝardenoj dum la sezonoj de malpureco kaj malsekeco por ne droni en koto. Nun ĉiuj vilaĝoj estas asfaltitaj kaj domoj de farmistoj estas teknike ekipitaj. Pri tio mi konvinkiĝis kiam mi kun mia amikino iris aĉeti lakton al unu el farmul-domoj, kie ŝi simple ĵetis monerojn en la aparaton kaj prenis la botelon.

En Amsterdamo mi vizitis grandan bibliotekon kaj muzeon de Rembranto kun lia fama bildo "Noktaj gardantoj". Amsterdamo similas Peterburgon, nur en malvasta skalo. Estas konate, ke la rusa caro Petro la Unua longe loĝis en Nederlando kaj studis tie la ŝip-konstruadon. En la urbo Zaandam, kie estas la muzeo kaj domo, kie loĝis la rusa caro, la ekskursgvidanto estis rusa homo. Miloj da vizitantoj el ĉiuj partoj de la mondo miris, ke la granda homo, caro Petro la Unua, sin kontentigis per la modesta loĝejo, simpla kuirejo kaj havinte du-metran staturon, dormis en malvasta niĉo. Per aŭto de miaj nederlandaj konatuloj mi povis vojaĝi norden por rigardi kiel vivas homoj de norda Nederlando kaj viziti tie muzeon kaj artaĵ - foiron. Nederlando estas la lando de kanaloj, la lando, kiu situas pli malalte ol nivelo de maro. Digoj ĉiam savis la landon kontraŭ inundoj. En la herbo apud kanaloj eblis vidi ardeojn.

Fine de mia vojaĝo mi vizitis Esperanto-klubon en la urbeto, apuda al la loko, kie loĝis mia amikino. La renkonto okazis en la malgranda, komforta kulturdomo, kie kelkaj homoj kunvenis,trinkis kafon,interparolis, kantis.Estis agrable komunikiĝi en la bela lingvo Esperanto kaj senti sin kiel hejme. Por adiaŭo oni donacis al mi ceramikan statueton "knabino sur Luno". Rememoroj pri tiu ĉi vojaĝo restos kun mi dum la tuta vivo!

Saluton ....!

Saluton ! ĉu vi konas igorj Ĥomiakov en Armavir ? ankaŭ li estas esperantisto kaj kreas ceramikaĵojn !