La prelego estas audi-videbla en YouTube-o
www.youtube.com/watch?v=IaktaVoh7ds

Kion ni povas ekkoni, se ni observas, kio kun ni kaj chirkau ni en la realeco okazas, sed ankorau estas sekrete kovrita. Kiel ni povas la nekonatan malkovri? Tio estas esplorlaboro de la scienco, kio nin altiras.

Che tiu ni povas nur observi, ke iu movighas, sin shanghas, chiam estighos alia. Sed tio kio tiun movadon kauzas, ghis nun ni ne povas esence ekkoni kaj kompreni. Jam la antikaj Grekoj demandis pri la „movighinta kauzo”.

Jam frapis nian atenton, ke tiu movigho necesas ion kio ghin movighas, kion ni nomis energio. Ech ni lernis kiel ni povas shanghi staton kun energio. El malvarmo fari varmon kaj inverse, au objektojn de unu ejo movighi al alia, ech ghis la luno, au laste ech ghis la kosmo. Sed kial ni povas tion fari kaj estas por ni permesata? Tion ni ne scias.

Tiel montrighis por ni ankau, kiel ni povas diverse energion elcherpi, el fajro, akvo, sunradioj, ktp. Por la scienca pensado malkovrighis chiam pli, de kie ni povas kovritan energion podukti, kiun ni antaue ne konis (ekz. atomenergio). Pri la logiko de la vershajneco, se ni ankorau plu esploros, montrighos ankorau aliaj fontoj, kiujn ni ghis nun ne konas.

La aparta de tiu energirilato por ni, estas ghia homa rilateco. Post la plejnovaj sciencaj ekkonoj, objektiva ekkono sen homa alfaro ne ekzistas t.e. malkovra spirito (dialogike) kunapartenas organike. Au, materio sole (iel same), tute ne ekzistas. Tio devus la ekkono de la superpasho la klasikan fizikon, kun la kvanten-kaj reltiv-teorio pri Max-Plank, Einstein kaj la pluesploradoj, pri iliaj bazekkonoj.

Por la spiritscienca pensado de la filozifio montrighis, ke „en si mem” pensado (de Kant), kaj en la historia evoluo (de Hegel), tra la superpasho de la dialektiko de idealismo estis atingita, la historie necesa superpasho, en la dialogiko de Rosenzweig .

Relative ech ne dauris longe ghis la homo ( kun alta scienca vershajneco) povis ekkoni, ke chio chirkau ni, ankau la universo, estas kun energio shargite plenita kaj chiam movighas. Sed kio estas fine la esenco de tiu energio, au sia movigha kialo, ghis nun ni ne povis ekkoni. La klasika filozofio nomis tiun lastan grundon, Dio.

Sed survoje por scienca pensado malkovrighis ankorau kelkaj sekretoj ( ankau se ni samtempe povis ekkoni, kiel malmulte ni de la tuto scias). Sed reduktite sur nia (al nia nesuficheco) antropomorfe, tamen estas kelkaj kunligitecoj por ni mozaike, en iu relative homa tuteco, estighis komprenebla. (Tiu „antropomorfeco” estas ekz. en la pregho de la jud-kristana religio, de „patro nia” evidente sperteble komprenebla.)

Post tiuj plejnovaj ekkonoj devas nia ghis nuna klasika rilato al la tuta universo kaj sekve ankau al nia chiesto nove esti pripensita. Ke ni atingis la finon de la dialektika klasiko, montrighis evidente ter-planete en la estanteco. Sed pluiri pri la „nova pensado” unue ni devas lerni, ekkoni la plejnovajn rezultojn kaj povante utiligi.

Kredebla estas en nia tempo iu aserto nur, se sciencaj ekkonoj kaj pruvoj povas subteni la akcepton. Tio okazis jam em pluraj sciencoj en la lasta tempo. Che chiu estis decida, la superpasho de la klasikan pensadon. Tiel en la socio-historiaj, kiel ankau en la matemtik-natursciencaj fakoj.

Tiuj rezultoj devas akau al antropomorfaj kriterioj respondi. Plejbone subtenite kun eksperimentaj pruvoj kaj spertoj. Chiu kaze, en Usono jam ekde 2cent jaroj atendita fino de la historio, ghis ankorau nun ne okazis. Anshtatau tio atingis nur la evoluo de natursciencoj kune kun la historie-sociaj sciencoj la finon de la dialektiko.

Gravan influon havis sur la plua evoluo, la ekkonoj che la superpasho la klasikan fizikon, kun la kvantuma teorio, kiam la klasik-fiksite kredataj leghoj estis dissolvitaj per relativeco. Char che la observado de la atom-neutronoj, montrighis io ne atendita. Ili simple malaperis kaj poste montridghis denove. Sed nur depende de la observanta homo. Kie ili estis en la tempo, kiam ili malaperis, la sciencistoj ghis nun ne povis eltrovi.

Kiel ni devus interpreti tiun „malaperon” kun klasike fizikaj leghoj? Char ili ne volis obei al antaue de la homoj faritajn leghojn. Au estu simple kiel iu miraklo deklarita? Kiel la multaj aliaj ekshajnoj en la realeco, kiujn ni ne komprenas kaj ne povas racie klerigi.

Post la solvigho de la antaue festigitaj klasikaj leghoj, malfermighis la spaco ghis la universo. Che tiu estis ankau la homo denove malkovrita, ghia ununura de dio –kreita- esto. Eksteren, liberighinta de la klasika hierarkio kaj etiko, en kiu li kaj shi (viro/virino) estis en antauaj jarmiloj endevigitaj.

Che tiu povis sin montri por la konscio ke, dio estas ankau ene de la homo. Sed kiu ne signifas, ke la homo estas ankau dio, kiel en la historio de kelkaj regantoj faraonoj, imperiestoj, reghoj, guruoj, ktp., tiun shajnon eluzis. Sed nur ke la homo ankau sin mem povas dialogike ( ne nur sian chirkauajhon) observi kaj sekve pli sin mem ion lerni.

Je kio la homo en la pasinteco la ekkonojn pri si mem, flanken metante objektivigis. Kaj tra la disigho la korpon de la animo, fondis la klasikan sciencon. Kiu povis sin, kiel korp-anima problemo, ghis la lasta tempo, en la subjekt-objekt- kontrauajho, dialektike, ghis en nia estanteco, akiri gheneralan akcepton. Precipe ene de oldgreke influitaj okcidentaj sciencoj, la fororienta pensmaniero restis, de tiu disigho iagrade protektata.

Al la plejnovaj sciencaj ekkonoj, apartenas la rezulto kaj sekvo el la anlizo de la energio, kiuj travadas nian nuntempan vivon. Sen energio nenio funkcias. Komencas kun la ampolo, kiu nur brilas se ghi estas konektita al elektra stromo. Sekvas la hazarda malkovro de Max Planck, ke la lumradioj en tute malgrandaj eroj forlasas la lumfonton sed ne en konstantaj radioj. Tiu estighos la bazo de la Kvantuma mekaniko, kiuj bazirante sur bizaraj leghoj, decidas nian chiutagan vivon.

Kiel rezulto funkcias vicoj de nuntempe por ni ne eble plu, forrestantaj aparatoj, kiel radio, televido, mobiltelefono, interreto, ktp. , kun kiuj informoj estas transportataj tra la spaco. Ne plu nur sur la terglobo, sed vaste en la universo tra kvantokampoj, se ili estas ligitaj al energifontoj.

Ekscepta ekkono che tiu estas, ke la energifonto povas esti la homo mem. Memkompreneble nur tiam, se ghi mem estas shsarghita. Chiukaze tiun problemon solvi, oni bezonas ankau kelkajn novtempe ekkonataj komponentoj kompreni. Kiujn Nikola Tesla kunfandis en tri gravaj nocioj : energio, frekvenco, vibrado. Kaj opiniis: La pripensado de tiuj tri nocioj malfermas la vojon al la ekkono de la universo.

Tiel necesas energion ankau la homa korpo-animo-kaj-spirito. La korpo bezonas unue manghajhon, porprodukti energion, kiel chiu estajho. Che la homo gravas ankau la memkontrolo, kion manghajhon kaj en kioma amaso ghi alprenas. De kiu dependas ne nur sia korpa, sed ankau sia anima sano. Nur se la baza bezono por korpo kaj animo estas plenumata, povas komenci la alparolo dela spirito.

La spirita saneco de la hodiaua homo, devas sin alghustigi al nuntempe nova chirkauajho. El la pasinte klasika historio devas lerni kaj necese la „novan pensadon” adoptighi (kio bedaurinde ankorau ghis nun, de kelkaj povhavantoj estas daurigate elpushita).

Per mezuradoj sukcesis pruvi , post malkovroj de kvantenteorio, ke la tuta nin chirkauanta spaco estas kun Kvantenkampoj enretigite trateksita. El kiu vershajne (kio jam mian simplan komprenkapablon superpashas) la sekvo estis starigita, ke oni povas entirigi la tutan universon.

Jes, 2011 estis Nobelpremio donita al tri kosmologio esplorantoj, Saul Perlmitter, Adam. G. Riess, kaj Brian P. Schmidt, kiuj che observado de supernova malkovris; ke nur 4% de la universo estas materio ( che tiu estas kunkalkulita chiuj proksimaj kaj foraj galaksioj) kaj la pluaj 96% estas energio, kiu tratrempas la tutan materian mondon. Tiu rilatas al chiu objekto, chiu vivestajho kaj chiu chiela korpo.

Tiel estas la fizika korpo de la homo nur 4% de sia tututa estajho. La restanta 96% estas energio, auro, kiu lin chirkauas. Tiu, la homon kreanta energio, ne estas disigita de la energio de aliaj homoj, ankau ne de aliaj planedoj kaj ne de la aliaj partoj de la universo. Sekve ni estas konscia parto de la energi-universo. Kaj se la partoj estas konsciaj, la tuto povas ankau nur konscia esti. Al kiu ankau nia pensado apartenas. Kun kio ni universale kun chiuj povas esti en ligiteco (ankau telepatie?).

Sekve alvenas al tio, kiel ni povas tiun energion fari konscia. Homa konscio ekestas tra pensado. Ke la pensado bezonas energion, ni povas sperti che mensa laboro. Post ioma tempo ni lacighas kaj ni bezonas nin denove sharghi. Che tiu ne sufichas nur ion manghi, tiu faras nin ofte nur pli laca por plua pensa laboro.

Ni bezonas mensan pacon por prepari nin al plia penslaboro. Tiu bezonata paco povas esti diversmetode atingita. Klasikaj metodoj, precipe en europece innfluitaj civilizacioj, estas diversaj sportoj, ludoj, artaj aktivecoj, ktp. Sed kun metodoj de meditacioj estas atingebla ankau pli profunda mensa trankvileco, kiuj en la historio reen atingas jam kelkjarmilojn. Kaj feliche ankau nun chiam ili troveblas ankorau en originalo, en la fororientaj kulturoj.

Rekte en nia nuntempe hektika vivo ni povis sperti la trankviligian efikon de diversaj meditadoj (se ni povas nin iomete tempon permesi por malstrechigho). En la okcidenta mondo atingas jogo chiam pli popularecon. De tiuj ankau plejmulte la korpaj ekzercoj kun hatha-jogo, kiu efektive estas nur kiel antau preparado por posta meditado menciita. (Al kiu apud niaj labor-okupighoj nur malofte kelkaj alvenas, pleofte la plejmulto restas nur che korpaj ekzercoj)

Sed ghenerale la kondichon atingi por meditado, oni bezonas korpan trankvilecon. Se iu povas sin permesi, de la tempo (kaj ankau financie), partopreni seminariojn, cheesti al spirite emociaj statoj, spertante iun eksterordinaran sferon, kiu transpashas la intelekte kutiman. Ekz. sur la plej alta shtupo de hatha-jogo, che tantro, povos sperti la travivadon de spirita forto, en chakra-harmonio.

En iu sfero, kies ekzisto pri la plejnovaj sciencaj ekkonoj, ankau kun instrumentoj mezureble estis pruvita. Al kiuj oldegaj saghecoj, estis jam ankau de pluaj spiritaj personoj indikita. La trarompo al tiu nova kompreno, venis en nia plejnova epoko, kun la superpasho de la klasika fiziko, tra la kvantuma mekaniko.

Kun la dialogika rilato, inter la plejnovaj sciencoj kaj de la antikva spiriteco, ekz. Gregg Braden Usona, iama spacingheniero kaj nun spirita esploristo, provas ponton konstrui, al la plejnovaj sciencoj kaj al oldegaj filozofiaj saghecoj.

Char kun novaj instrumentoj, la reagoj de la korpo estighis mezureble pruvita, kiu antaue estis nur ezotere supozita. La plej gravaj vibradoj de la korpo eliras el la cerbo, de pensoj kaj sentoj, generite elektrajn impulsojn, kiuj per EEG (elektroenzephalogramm) estighis mezureblaj. Tiuj estas informoj, au ordigitaj enrgiaj ekzemploj, de materia korpo. Kun tiu, lau la kvantuma teorio, la tuta universo en informkampoj estas kunligitaj.

Tiuj ankau estas morfogenetikaj kampoj, kiuj en strukturita formo, ne videble (kiel la gravita kampo, au la elektra kurento) sed sente, rimarkinde trateksas la universon. Post tiu ekkono devus ankau la antaue neklarigeblaj telepatiaj fenomenoj, kion C.G. Jung en la kolektiva subkonscio supozis, trovi komprenon. (Chiukaze iu fenomeno, kiu che la bestoj jam antaue, kiel instikto estis observata.)

Che tiu, por la antropomorfa pritrakto estas grave, kiuj ondoj sur kiu frekvenco produktas la cerbo. Estas por observi, ke ghoigaj okazadoj postlasas positivajn impresojn kaj sentojn, kiuj tiam ankau positiv-konstruktive efikas al la sano de la tuta homa korpo. Kaj pri vershajneco, oni sendas ankau positivajn radiadojn en la universo. Tiel eble povus, la jam longe sopiratan deziron de diversaj religioj iom plenigi, ke individuoj kapablas ion aldoni al la bono de la tuteco.

Sed, kiel ni povas positivajn sentojn generi, ke ni ankau positivan energion elsendas? Estus por chiu unuopulo la tasko, eltrovi (eble per mem-eksperimentoj) char chiu havas sian propran frekvenc-potencialon. Kiel kaj kion mi devas fari, ke che mi estus ghojigaj, trankvile kontentaj sentoj por ellaso atingita, ke mi sekve povus positive radii? Char chiu individuo estas neripetebla, home krea ekzemplo, t.e. mi individue, sed tamen nur kune kun alioj, ankau povas influi la universon.

Estas observebla, ke che ritma dancado, al agrabla muziko, movighante la korpon, eblas generi ghoigajn sentojn. Tion malkovris la homo jam ekde arkaikaj tempoj, ankorau en primitivaj kulturoj, ghis hodiau. La plejnovaj observadoj rimarkis, ke ankau de la alteco de la frekvencoj kaj de la tono dependas, kiuj sentoj povas elighi. Kiel okazas la vibradoj che movadoj, ekz. che dancado? (Chiukaze en tiu direkto, atendas ankorau pluaj psikologikaj esploroj.)

Che ritme ripetataj frekvencoj , kiel che dancmovighoj, alvenas ankau aliaj determinaj komponentoj. Au iu sin sole movighas, au en kunligiteco kun aliaj. Che kiu la vira-kaj-virinaj komponento ludas decidan rolon. Che tio estas la altiro, au la grado de la konformo, de individue onda langeco, ankau signifa. Alvenas fine al la, suplementa harmonio de tiuj fortoj.

Ghenerale, kio viran kaj virinan forton koncernas, chu ili sin povas altiri, bezonas homan distancon unu de alia. Heidegger nomis tiun movighdistancon antropomorf-filozofie „distanca alproksimigho” , ke en la realeco povus okazi la korpe-spirita kompletigho. Char se ne ekzistas distanco, la altirigho ne povas funkcii. Sed tio estas necesa, por malfermigha movigho de la esploro, au alie; por la scio de la scienco.

Pri la ekkono de la kvantuma fiziko, estis malkovrita, ke la materio tra sia atomara strukturo, kun la movigho de neutronoj kaj protonoj, eldonas informojn, per energi-ondoj en la ekstera mondo, pri la kondichoj de la aparta korpo, kune kun la konscio t.e. de la menso. Tra kio, nia mondrilato al la realeco tute shanghighis. Praktike la olda supozo, ke unue ekzistas la materio, montrighis falsa. Elpashis aliaj pruvoj, ke: Ech la materio mem estas esence mensa-spirito.

Chiukaze ni, kiuj lernis per klasikaj kategorioj pensi, havas kelkajn alkutimigh- malfacilajhojn tion kompreni. Filozofi-tutece havas pli da aliron al kompreno , tiuj kiuj jam konis la oldan metafizikon. Jes, kaj kiuj jam en-audis, ankau en arkaikaj saghecoj el la historio.



Dankon por via atento