La "Akademia" difinvortaro de 1938-1939

1. -a (a) : 1) unua litero de la alfabeto; 2) finaĵo de la adjektivo aŭ de adjektiva pronomo aŭ numeralo, signifanta: a) kiu havas econ, b) kiu rilatas al.
2. abat’ (s) : estro de monaĥejo.
3. abdik’ (v tr) : formale demeti ĉiujn rajtojn je la trono aŭ je altranga ofico.
4. abel’ (s) : insekto el la subklaso de himenopteroj, kiu produktas mielon (Apis).
5. abi’ (s) : arbo el la familio de koniferoi (Abies).
6. abism’ (s) : 1) loko kun profunde malproksima fundo, kun krutaj flankoj; 2) (fig.) nemezureble granda grado de mizero aŭ nesiado.
7. abiturient’ (s) : mezgrada lernanto, kiu finis la gimnazian kursaron kaj sukcese plenumis la koncernan ekzamenon.
8. ablativ’ (s) : kazo de la deklinacio en diversaj lingvoj, kiu esprimas instrumenton aŭ devenon.
9. abnegaci’ (s) : forlaso de propraj komfortaĵoj kaj ĝuoj por la bono de aliaj.
10. abomen’ (s) : sento, kaŭzata de tre malagrablaj ecoj de persono aŭ objekto.
11. abon’ (v tr) : mendi per antaŭpago por difinita tempo gazeton, fervojbiletojn k.s.
12. abort’ (v tr) : naski antaŭtempe nevivipovan idon.
13. abrikot’ (s) : frukto de arbo el la familio de rozacoj (Prunus Armeniaca).
14. abrupt’ (a) : 1) tre kruta, kvazaŭ fortranĉita; 2) malagrable, neatendite subita.
15. absces’ (s) : amaso de puso en histoj.
16. absint’ (s) : 1) forta, verda likvoro, preparita el la samnoma vegetaĵo; 2) aroma vegetaĵo el la familio de kompozitoj (Artemisia Absinthium).
17. absolut’ (a) : 1) tute sendependa de ĉia povo aŭ kontrolo; 2) kies aŭtoritato estas despota, aŭtokrata; 3) senkondiĉa, nerelativa; 4) senmiksa, ĥemie pura; 5) gramatike nedependa de la entenanta frazo.
18. absorb’ (v tr) : 1 ) tute okupi la spiriton aŭ la atenton de iu; 2) tute enpreni en si kaj ne redoni.
19. abstin’ (v ntr) : sin deteni, pro principo, de la uzado de alkoholo, tabako ktp.
20. abstrakt’ (a) : 1) estanta neperceptebla de la sentoj, malkonkreta; 2) konsiderata aparte de la tuto, al kiu ĝi apartenas.
21. absurd’ (a) : kontraŭa al la komuna logiko, prudento aŭ scio.
22. abund’ (a) : estanta en granda kvanto aŭ nombro, pli ol sufiĉa.
23. acer’ (s) : arbo el la familio de aceracoj (Acer).
24. aĉet’ (v tr) : akiri la posedrajton de io per pago de mono.
25. acid’ (a) : havanta akran guston kiel vinagro aŭ citrono.
[cit. laŭ “Heroldo de Esperanto” n-ro 9 (965) de 1938-03-06].
26. -aĉ’ (n) : sufikso, esprimanta malbonecon, malbonan kvaliton, malŝaton.
27. -ad’ (v) : 1) sufikso, esprimanta agon aŭ staton, kiam ĝi sekvas neverban radikon; 2) sufikso, esprimanta daŭran aŭ ripetatan agon aŭ staton, kiam ĝi sekvas verban radikon.
28. adapt’ (v tr) : konformigi por specialaj celoj aŭ kondiĉoj.
29. adept’ (s) : 1) ano de doktrino aŭ sekto; b) persono, konanta arton aŭ sciencon kaj sin okupanta per ĝi.
30. adiaŭ (n) : saluta vorto, uzata ĉe la foriro aŭ disiĝo.
31. adici’ (v tr) : per aritmetika operacio difini la sumon de kelke da nombroj aŭ kvantoj.
32. adjektiv’ (s) : vorto, aldonata al substantivo por esprimi kvaliton.
33. adjutant’ (s) : oficiro, konstante akompananta sian ĉefon kaj komunikanta liajn ordonojn al la subuloj.
34. administr’ (v tr) : prizorgi la funkciadon, precipe financan, de organizajo aŭ entrepreno.
35. administraci’ (s) : 1) administrantaro; 2) administrejo; 3) administrado.
36. admir’ (v tr) : rigardi kun sento de honoro, estimo, ŝato, respekto.
37. admiral’ (s) : ĉefo de milita ŝiparo.
38. admiralitat’ (s) : 1) estraro de ŝiparo; 2) oficejo de la estraro de ŝiparo.
39. admon’ (v tr) : instigi per vortoj al la plenumo de devo.
40. adopt’ (v tr) : 1) alpreni per oficiala, laŭleĝa akto iun kiel sian propran infanon; 2) alproprigi al si iun spiritan posedaĵon, opinion, manieron.
41. ador’ (v tr) : 1) respekti kaj honori kiel dion; 2) amegi.
42. adres’ (s) : 1) preciza loĝloko de persono, difinita per strato, urbo ktp.; 2) surskribo sur koverto aŭ pakaĵo, montranta la nomon kaj la precizan loĝlokon de la persono, al kiu ĝi estas sendata.
43. adstring’ (a) : havanta la econ kuntiri la histojn, kiujn ĝi tuŝas.
44. adult’ (v ntr) : rompi la geedzan fidelecon.

[k.t.p. ĝis]

aŭtun’ (s) — tria sezono de la jaro, inter la Septembra tagnoktegaleco kaj la plej mallonga tago en Decembro.
av’ (s) — patro de patro aŭ de patrino.
avar’ (a) — 1 deziranta kolekti grandajn riĉaĵojn kaj domaĝanta fari elspezojn ; monavida; 2 tro ŝparema pri io.
avel’ (s) — frukto de arbeto el la familio de kupuliferoj (Corylus Avellana).
aven’ (s) — vegetaĵo el la familio de graminacoj, uzata kiel nutrajo por ĉevaloj (Avena).
aventur’ (s) — neatendita kaj riska, eksterordinara okazo en ies vivo; kuraĝa kaj danĝera entrepreno.
avert’ (v tr) — 1 antaŭsciigi kaj atentigi iun pri minacanta danĝero aŭ malbono; 2 antaŭsciigi kaj atentigi iun pri atendata okazontaĵo; 3 konsili iun, ke li ne faru ion.
aviad’ (s) — arto aerveturadi per aparatoj, pli pezaj ol la aero; aera navigacio.
avid’ (a) — forte deziranta posedi ion.
aviz’ (s) — sciigo, anonco, informo, plej ofte presitaj.
azen’ (s) — 1 kvarpieda, longorela ŝarĝbesto el la familio de solidunguloj (Equus asinus); 2 malsaĝa, stulta homo.
azil’ (s) — rifuĝejo, kie homo aŭ besto trovas sekurecon kaj flegadon.
azot’ (s) — gasforma kemia elemento, apartenanta al la metalcidoj (N), el kiu konsistas kvar kvinonoj de la atmosfera aero.

_____________________________________________________________________

La blogero baziĝas sur la nova eldono de Berlina Komentario pri la Fundamento de Esperanto, vol. 3 - Akademia Dokumentaro (BK III), projektita por Nov. 2015.