Search among Helena Tylipska's articles

El la maro kaj el la tero ni faros la panon, ni kultivos je greno la teron kaj la planedojn, la pano de ĉiu buŝo, de ĉiu homo, ĉiutage alvenos ĉar ni iris ĝin semi kaj produkti ne por unu homo sed por ĉiuj, la pano, la pano por ĉiuj popoloj kaj kun ĝi

Blanka abel' ci zumas, ebria pro miel' ,en mia animo kaj ci baraktas en lozaj spiraloj de l' fum'. Mi estas la senespera, la vorto sen reekoj, tiu, kiu ĉion perdis kaj tiu, kiu ĉion havis. Lasta ŝnuro, knaras ene de vi mia anksieco lasta. En mia dezerta

KATENOJ - Wisława Szymborska Tago varma, hunda budo, hundo je katen’. Kelkajn paŝojn apude bovlo akvoplena. Sed kateno tro kurta kaj la hund’ soifas. Al bildo ni aldonu novan elementon: niaj multe pli longaj kaj malpli videblaj katenoj, dankal kiuj ni

La prurito provokita de moskitoj kaj diversaj (preskaŭ nevideblaj) muŝetoj estas por mi neeltenebla. Mi trovis hejman rimedon. El mia arbeto de "Aloe Arborescens" mi prenas folion kaj laŭ longeco mi tranĉas ĝin kaj ŝmiras jukantajn korpo-partojn. Jukado

En daŭra movado nenio eternas… La lumo, la ombro en la temp’ alternas. Post ĝojo komuna la tristo-momentoj, post rido - la tempo de l’ larmoj venenaj. Estas pluvaj tagoj kaj la tagoj sunaj, printempaj kaj vintraj kaj tiuj aŭtunaj. Tiuj ĉi ŝanĝadoj Al mi

Aŭtunaj bildoj (hajkoj) Humida l' odor' de mortantaj folioj. Palas laca sun' la infana ĝarden' dormetas forlasita. Velkas lasta roz' El pumpil' falas tristaj guto post guto; Neni' soifas. Hundo sur herbej' postkuras propran voston en soleca lud' Sur

Apenaŭ perceptebla flustrado de folioj kaj vento Seka branĉo rompita sub paŝoj en arbaro Trankvila maro vespera ĉe la stranda sablo La rana koncerto en apuda rojo La sunturniĝado je matena horo Ĉi nepriskribebla susuro de la tero Kaj ĉiuj aliaj silentoj