Wader: Nun ĉe vi, sed tuj plu (Heute hier, morgen dort)

Hannes Wader
Nun ĉe vi, sed tuj plu

kanto

Nun ĉe vi, sed tuj plu,
post alveno jam for,
mi ne plendas,
ne grumblas en kor'.
Mi ja mem volis ĝin,
jarojn migris sen fin',
ne demandis pri tempoj kaj hor'.

Foje revas mi tre,
pri malnova ide',
pri la temp' por restad'
kaj por ŝanĝ' de l' agad'.
Pasas jaro post jar'
kaj pliiĝis la klar',
ke ŝanĝiĝos ja ĉio dum far'.

Ke ne mankos mi mem,
kaj ne plu estos tem',
se mi kantis denove en lok',
min ne ĝenas laŭ senc'.
Eble restas eĉ pens'
aŭ vizaĝo de mi aŭ kadenc'.

Foje revas mi tre,
pri malnova ide':
pri la temp' por restad'
kaj pri l' ŝanĝ' de l' agad'.
Pasas jaro post jar' kaj pliiĝis la klar',
ke ŝanĝiĝos ja ĉio dum far'.

Sed demandu ne min, mi silentus ĉe l' fin'
pri la kaŭz' de l' vagado de mi.
El novaĵ' iĝas mal' kaj el vero banal',
sen valor' eble nun jam por ni.

Foje revas mi tre,
pri malnova ide':
pri la temp' por restad'
kaj por ŝanĝ' de l' agad'.
Pasas jaro post jar' kaj pliiĝis la klar',
ke ŝanĝiĝos ja ĉio dum far'.

tradukis Cezar