Search among Jakvo's articles

 Sekva teksto estas prelego kiun mi faris antaŭ kelkaj jaroj en Parizo. Dum Monda Socia Forumo, se mi bone memoras

Preskaŭ USONO havos novan prezidanton. Espereble ne plu estas iu Georges Bush!

 Kiu ne revis pri fameco kiam li, kiel infano vizitis cirkon. Sed ĉu la cirko el nia juneco daŭre ekzistas. Etrakonto helpas vin rememori (kaj forgesi?)

 Antaŭ kelkaj jaroj mi ne jam posedis porteblan telefonon. En tiu tempo mi skribis sekvan rakonteton.

Ne estas la laboro kiun oni devas stimuli, estas la kapitalismo kion oni devas elimini !

  Belgio estas unu el tiuj landoj, kie oni devas baloti por ne ricevi altegan monpunon de la ŝtataj instancoj.

Ne petu al mi verki pri morto. Verkisto bedaŭrinde mi entute ne estas! Mi ja eble povas rakonti al vi pri la sentoj, kiam mia patro rifuzis morti. Tro fortan koron li havis, eĉ post kiam la kancero jam delonge gajnis la batalon. Mi memoras, ke mi petis al

 Ek de mia 14-a jaraĝo mi laboras. Dum 42 jaroj mi laboris kiel diamantprilaboristo. Fine ne plu volis aparteni al la krimuloj kiuj ekspluatadas homojn.  Legu al rakonton (certe tro longa por plejmulto de legantoj, sed ne estas mia problemo) kaj kreŭ al

Timo freneziga trafas la koron, mi mortas iomete kaj jen… sono, signalo, vi estas online. Kia frenezeco mi pensas kaj ridas pri mi mem. Ĝis sekva ektimo perdi vin, mi denove deglitas, pardonu min

Jes mi vidis vin, mansvingis eĉ, memoru kiam vi preterpasis min, iom neatendite, eble?   Mi pensis vin, sed vi ne aŭdis, mi nun scias.   Kaj vi eniris mian animon, brutale, neatendite, neniu kiu rimarkis, mi konstatis ek.   Senteblis, ne

ŝpareme naskas vian korpon pensoj, preskaŭ ĝis arto leviĝintaj super hommezuro La tempo de miaj pensoj kiujn vi iam povis legi   pasis eterne, mi komprenas la funkciadon de viaj partetoj ne plu, eĉ demandoj viaj fremdas . Esperi mi restas, ke

Iom lante mi rigardis al la monda mizero, kiu filme aperis dum la ĵurnalo de la 8a vespero sur la ekrano de mia televidilo. Krom la kutimaj aferoj: Palestinano, kiu sinmortigis en amaso per eksplodo, la intertempe konata ŝtatterorismo de Israelio, malsato

  Li kudris sian kompason en propra spirito, rifuzas iun novan direkton eksciiĝante ke piramido metita sur pinkton ĉiam serĉas la bazon.   Multe pli poste li haltas hezite ĉe mia poemo "mortanta lumo" kiu ekliberigas lin ĉe proksimiĝo de fino de

Kun palpetanta okulo mi aŭskultas al via racio kaj legas  la arton de aferoj kiuj estas  kiel ĝi estas.   La kardinala patrono kiu ligas nin estas paroli, kiu montras nian vidon alekstere kaj niajn fermitajn pensojn kaŝas.   Kun unu okulo

Tekston mi verkis antaŭ kelkaj jaroj kiam en Belgio kaj precipe Flandrio ekstremdekstre signifplene kreskis kaj kun decidis pri la politiko en Belgio. Rasismo estas al mi fremda kaj mi ne komprenas homojn kiuj pritraktas tutan homgrupon por iu ajn kialo

 Ĉirkaŭ 1900, maldekstruloj diskutadis pri “naciaj aferoj”. Kion maldekstro devas fari pri rapide kreskanta naciismo? Ĉu forte mobiliza ideologio estus minaco al socialismo aŭ ĉu nacia ideo donus eblon plifortigi potenco-bazon de maldekstra ideologio? Unu

Preskaŭ majas. Monato dum kie ni festas la bataltagon de la laboristaro, de la dungitoj, de laborprenantoj. Por mi la plej grava verkanto de la antaŭa jarcento ne estis la jus mortinta Hugo Claus, kiu jes havis siajn meritojn, grandajn meritojn. Sed

 Komencis lante pigre, hezite EK tambure Brutale eĉ. Refreŝige, resanige? Plantoj jam longe sopiris Ankaŭ bestoj kaj Tiu stranga speco Homoj! Suno rebatalis venkis Kaj sekigis Pluvon freŝan.

    - Estintaj tempoj multe pli favoris al solidareco ol nun, diris al mi maljuna viro. Ni staris en vico en la lokalo, kie senlaboruloj devas prezenti sin du fojojn monate. Kvankam mi ne emis paroli, mi tamen respondis pro solidareco kun la

Se mi povus porti vin trans profundaj fosaĵoj for de viaj cerbumadoj kaj timoj mi portus vin, horojn, tagojn. Se mi konus la vortojn kiuj donas respondon al miloj da demandoj el vivo, pri vi, amo kaj esti feliĉa mi parolus kun vi, horojn,

 Ola, vi diras en lingvo Katalun' halo mi respondis laŭ flandra kutim'. Silentoj kaj nur spiroj de amo. kiel vi? kiel vi estas respondo hezita. Ĉu amo daŭras jes evident. Distanco doloras kaj  korpo malproksima kiu ne povas esti

La anguloj de kvadrato  kiu ĉirkaŭas mian koron ne povas esti akraj  kiel viaj vortoj doloraj. La tranciloj akregaj  kiujn vi puŝis en mian koron lasas cikratojn kiel pikdrato  el miaj junaj jaroj. Ĉiu vorto via trancis la karnon zorgas

 Nokto sola en domo, kaj pensoj vagas liberaj tra kapo. Vortoj estas metitaj sur ekrano de Mac, ĉu poemoj… certe ne, sed nur vortoj en vico, kiel soldatoj kiuj devas obei la serĝanton kiu dum verkado estas mi. Ĉu rajto ekzistas dolorigi okulojn de

En pluvo mi staras por kaŝi larmojn por vi. Koro rompita, plena de ĉagren' Kial, mi krias, ĉu nur pro eraro malgranda pro vorto malplaĉa. Ĉu vere nur silento povas esti la frazo ĝusta. Ĉu neniun senton mia povas esti esprimata kaj ĉu kolero via

En baza-lernejo mi neniam perdis poentojn kiam ni devis verki verkaĵon. Plaĉis al mi verki ankaŭ kostis neniun penon. Temo ne gravas pri ĉio mi same facile verkis rakonton. 14 jaraĝe mi iris al fabriko kiel juna laboristo. Tempo por verki sur papero

 Amare ŝi diris. Ĉu gusto de tiu cigaredo ne estas amara? Kio signifas vorton amaro. rapide mi foliumis en malgranda biblioteko de cerbaro. Amare mi respondis. Mi ne scias, ne konas guston amaran, fakte ne konas la vorton. Amare ŝi

 Antverpenanoj ili ĉiuj pensas ke la sola monda lingvo estas la antverpena dialekto. Mi estas antverpenano, mi estas antverpenano ĝis oste kaj pli. Flandraj Esperantistoj divenas de kie mi venas, ili aŭdas al la sonoj kaj mi ne kaŝas ke antverpenano mi

"Kiel vi fartas?" mi demandis al Jef. Jef jam mil jarojn kaj plurajn tagojn estas amiko de mi, bona amiko, amiko bonkora. Li samaĝas kiel mi kaj ni suferis kaj ĝojis la vivon kiel ĝi sin anoncis, sen plendoj, sen ĉagrenoj. Antaŭ nelonge mi demandis

En tramo mi staris antaŭ fenestreto malferma. La griza hararo moviĝis laŭ propra prefero kaj pro kulpo de vento. Ĝi iom tro libera hirtiĝis sur mia kapo kaj mi iom volis bridi ĝin. Levis la manon kaj vere pro hazardo tuŝis la mamon de najbarino

Kiel multe mi vin amas Kaj nur per ofendoj vi al mi repagis Neniujn konsolajn vortojn apenaŭ amo kaj jes vortojn primokajn vi ĵetis en mian vizaĝon. Inciativo al vi mankas por mildigi sentojn frakasitajn. Mi amas vin mi cent foje diris kaj vi rigardas al

Estas tempo elŝalti la lumon en la kapo, malfunkciigi la cerbon. Eksplodo de cerbo proksimiĝas, mi ne plu komprenas ion, mi apenaŭ plu ekzistas. De tempo oni eraras en vivo, eta, vere et-eta, erareto pri kiu vi mem ne konscias, sed kiu kiel bombo povas

Super nuboj ciele suno brilas aermaŝino. Rapidas, perfortante veteron de la lando sube. Monotona bruado de motoro maŝina Enuigas orelojn de pasaĝero duonadorme. Servistino aera vendas preskaŭ putine ĉion Krom propra korpo, (bedaŭrinde eble? Ne) La

Lastan fojon mi rigardis al kutimaj floroj sur tablo, akvario kun fiŝoj stulte gapante, al kio diable. Forigas ĉiun polvon de la vestaĵo kaj samtempe ĉiujn pekojn kaj mensoĝojn. Malfermas stratpordon, viŝas antaŭ eliri ŝuojn al pordo-mato, Salutis

Mi translokiĝas post du semajnoj, diris filinon. Mi revenis jus revenis el feriloko kiam ŝi diris tion, eble por surprizi min? Kial do, mi demandis, ĉu ĉambroj supre ne plu plaĉas? Vaŭ, jes ĉambroj plaĉas sed vidu, nu ja, mi volas vivi kun Bob. Bob? Vi

Ĉu mi jam rakontis al vi pri mia amiko Jo ? Eble ne, nu ja estas iom trista afero. Jo kaj mi havas saman kurasistinon, Christine. Bela virino kiu ŝategas ridi. Ĉiam kiam mi vizitas ŝin ni multe ridegas, evidente, mi neniam suferas veran malsanon krom

Mi timas ĉion kaj ĉiun eĉ timas propran ombron dum suna tago kiu rifuzas speguli mian korpon sen mensogoj Mi timas vortojn, frazaranĝojn kiuj estas manipuleblaj laŭ nova vero Mi timas min, mi timas vin mi timas ĉion kaj ĉiun Mi timas

Fakte mi ne havas tempon por verki ĉar mi promesis fari kelkajn aferojn por mia asocio, sennacieca tutmonda. Sed tamen mi rapide volas rakonti pri amuza tempo kun Jo, mia amiko kiu, kiel vi jam scias, mortis pro spleno. Jo ne ĉiam havis nubeton en

Ĉiuj diras ke mi estas bonkora knabo, krom kelkaj kiuj ne aŭskultas al miaj silentoj, kiuj plej gravas. Multe pli ol miaj vortoj. Tamen mi ankaŭ havas iom (eta) malpli belan flankon. Estas unu besto en naturo kiun mi povas ekstermi, jes vere. Nu mi

Mi dubas nun, sed ĉu mi jam rakontis pri Diana? Ne tiu diino de la ĉasado, sed pri Diano, amikino de Jo? Siatempe, Jo kaj mi decidis aliĝi al fitnes centro, ŝportklubo kiel Olga nomas ĝin. Ni iris al klubo kaj paĝis plenan jaron kotizon. Fakte estis

Aj, jes mi malkovris ion novan en IP. Listo de furoro, imagu. Laŭ kelkaj verkantoj necesas esti en forurlisto de IP por tiel estu taksata bona aŭ malbona. Montriĝas ke mi estas iom tro naiva por kompreni tion. Imagu ke oni verkas, etrakonton, poemon kun

Kutimaj legantoj jam legis pri Jo kiu iris al Provence por bredi ŝafojn kun amikino Martine ĉu ne? Nu, ili revenis el Francio kiel amatoj. Bone kompreni tion mi ne povis, vidu Jo havis sian specifan karakteron, ne ĉiam facilan kaj Martine, nu ja, laŭ mi

There's no need to hang out in the dark shadows today; walk on the sunny side of the street and let your positive thoughts set the tone for the days ahead.

Jam iom da tempo kelkaj homoj el Ipernity estas atakita de ĉiam la sama persono. Unu persono eĉ estas severe minacata per morto nur pro fakto ke ŝi loĝas en Usono kaj estas amikino de mi. Aliaj pro fakto ke mi lasas afablajn komentojn ĉe fotoj ktp. Nun

Karaj amikoj, post ege kontentiga reago de la Ipernity skipo mi decidis fermi la diskuton pri la temo. Al ĉiuj, kiuj donis sian opinian mi sendas mian dankon. Lasu nin daŭrigu en amikeco kaj kamaredeco kaj precipe kun respekto por la privata vivo de

Mi estas simpla laboristo, jes mi estas. Dum 42 jaroj mi ŝlifis diamantojn. Pardonu mi devas korekti, mi prilaboris diamantojn. Kiel knabo 14- jaraĝa mi iris al fabriko kie mi lernis la metion. Post unu jaro mi sciis ke mi plene satiĝis de diamantoj kaj

Iun tagon Jo diris al mi ke li trovis novan amatinon. Neniu speciala do, certe ne afero pri kiu mi longe volis paroli. Jo ofte enamiĝis. Semajno poste kiam estis diboĉa vespero mi sidis ĉe bufedo en kutima trinkejo kaj la estro demandis min kiel mi

Sekva teksto jam aperis paperforme en L.L. revuo de SAT. Mi sendis ĝin pro interide-ŝanĝojn al mia amikino Cindy McKee kaj ŝi reagis per freŝdata raporto de Jean Bosco Malando. www.ipernity.com/blog/jbmalanda/103643 Mi esperas ke Jean Bosco legas mian

Pardonu amikoj. teksto en mia lingvo la antverpeno. Kara amiko mia mortis. Mi sentas nur ĉagrenon. Permesu do ke mi laŭdas lin per mallonga teksto en la Antverpena dialekto (traduko sube): Elke woensdag en donderdag wachtte ik tot Wim terug binne zou

Estas nekompreneble, kiel stulte homoj povas esti, kiuj ne komprenas, ke, kiam ili fosas profundan puton por mi, ili kreas monton da sablo je kiu mi povas kaŝi min.

Al vi ĉiuj karaj anoj de Ipernity, sanon, feliĉon, prosperon en jaro 2009. Ĝuu la vivon, ĝuu la jaron. Ne forgesu tiujn, kiuj malhavas, estu solidara. Kison jakvo