"Pflücke den Tag"

Carpe diem (Lat. für dt. „Genieße den Tag“ oder wörtlich: „Pflücke den Tag“) ist eine Sentenz aus der um 23 v. Chr. entstandenen Ode „An Leukonoë“ des römischen Dichters Horaz (* 65 v. Chr.; † 8 v. Chr.). Sie fordert in der Schlusszeile als Fazit des Gedichtes dazu auf, die knappe Lebenszeit heute zu genießen und das nicht auf den nächsten Tag zu verschieben. Im Deutschen wurde die Übersetzung „Nutze den Tag“ zum geflügelten Wort[1], die Horaz’ Intention allerdings nicht vollständig wiedergibt. Der Appell ist hedonistisch im Sinne des griechischen Philosophen Epikurs gemeint, der für eine möglichst einfache Lebensweise eintritt.




Als ein 'Lateiner' wusste ich schon immer,
dass der Satz wörtlich übersetzt heißt:

"Pflücke den Tag"

Ein guter Vorsatz - eine gute Einladung
Für mich persönlich habe ich den Satz ein wenig verändert in:

Carpo diem - ich pflücke den Tag

- Ein kleiner aber feiner Unterschied -
- In diesem Sinne -

Liebe Grüße - Albert


de.wikipedia.org/wiki/Carpe_diem



" Pluku la tagon"

Carpe diem estas latina esprimo (sentenco) kies rekta signifo estas:
"Rikoltu (pluku) ĉiun tagon".
La ĝenerala intenco estas alvoko por ĝui la nunan momenton.
Tiu esprimo tre uzata ĉefe dum la Renesanco,
indikas ke oni profitu ĉiun momenton de la vivo kaj ne maltrafu okazon.

Tiu esprimo estis stampita de la romia poeto Horacio (Odoj, 11.8):
Carpe diem quam minimum credula postero =
Rikoltu ĉiun tagon, ne fidu je morgaŭo.
Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi,
quem tibi Ne demandu (estas malpermesite scii)
kian finan sorton la dioj havas
finem di dederint, Leuconoe,
nec Babylonios kian finon la dioj donos al mi aŭ vi, Leuconoe.
Ne ludu kun babilona
temptaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati. aŭgurado.
Estas pli bone daŭri sendepende de tio kio estos.
seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,
Ĉu Jupitero havas lotumita al ci dum multaj pliaj vintroj
aŭ ĉi tiu estas la fina unu
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
kiu eĉ nun portas eksteren la Tirrhenan maron sur la rokoj lokitaj kontraŭe
Tyrrhenum: sapias, vina liques et spatio brevi estu pimpa, trinku vian vinon.
Skaligu reen viajn longajn esperojn
spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida al mallonga periodo.
Dum kiam ni parolas, envia tempo {jam} trapasos
aetas: carpe diem quam minimum credula postero.
rikoltu (pluku) ĉiun tagon kaj ne metu fidon al morgaŭo.

Oni povas kompreni kiel
"Ne lasu tion al morgaŭ kion vi povas fari en hodiaŭ".
Aŭ "vivu ĉiun momenton de vian vivon kvazaŭ tiel
kiel ĝi estas la lasta via ekzistado" aŭ ktp.

Tiu estas literatura temo ripetita kaj ripetebla en la universala literaturo kiel ne permesita aspiro ke la tempo ĉesas aŭ alvoko kiel plezuro de la vivo.
Ĝi estis grava ĉefe en la renesanco en la baroko kaj en la romantikismo.

eo.wikipedia.org/wiki/Carpe_diem



Laŭvorta traduko:
"Pluku la tagon"

Estas bona konsilo - bona invito
Por mi mem ŝanĝis iomete la frazon:

Carpo diem - mi plukas la tagon

malgranda kaj fajna diferenco

- Do -
elkorajn salutojn - Alberto

www.ipernity.com/blog/elbertinum/320956