Kiu vi estas,ne videbla flutanto?

Mi kaj printempo malpeze eniras en vian korton, sed neniun ni vidas.

La korto estas malplena. En la borĝanta verdo staras la domo, kvieta kaj silenta. Herboj, verdaj kaj velkaj, ondetas kaj kovras ĉiun angulon de la korto.  Sur la tera muro plene rampas longaj sarmentoj, kiuj tiras mian veston.

Kiu vi estas, ne videbla flutanto? Via flutsono vokas al mi printempon,sed kie vi estas?

Mi sopiras intreparoli kun vi. Mi kaj printempo staras en via korto, serĉe rigardas kaj aŭdas flutsonon, vigla kaj longdaŭra…