Mi ofte rimarkis eĉ ĉe eminentuloj pri la lingvo, ke uzas mise la rolvorteton "dum", ofte anstataŭ la rolvorteto ”dume”. Tio ne estas mirinde, ĉar pluraj literaturaj verkaĵoj, kaj ankaŭ multaj lernolibroj instruas mise ĝin.
En klara, pretendema lingvouzo ja necesas uzi ilin aparte, ĉiun rolvorteton kun sia aparta signifo.

Jen kelkaj modelfrazoj por kompreni la diferencon inter "dum" (angle: "during") kaj "dume" (angle: "meanwhile"):

Petro ekzercis Eon dum la kluba kunveno.
Petro ekzercis Eon, dume li ĉeestis en klubo.

Maria atendis en vendejo dum la pluvo.
Maria atendis en vendejo, dume pluvis.

Dum la veturado, Petro dormis.
Dume Petro veturis, li dormis.

Petro telefonis dum la matena paŭzo.
Petro telefonis dume estis paŭzo.

La veturado daŭris longe, kaj Maria legis dume.
La veturado daŭris longe, kaj Maria legis dum tio.

Petro veturis dum du tagoj.
Maria feriis dum Julio.

Alia ofta eraro, kiu same fontas el la mankhava regularo de Esperanto, estas la erara uzo de akuzativo ĉe substantivo post ”kiel”.
Jen modelfrazoj, kies komprenoj ŝanĝiĝas funkcie de la ĉeesto aŭ manko de rektobjekta finaĵo ĉe substantivo post ”kiel”:
 
"Petro frapis hundon, kiel malamiko." - li agis kiel iu malamiko al hundo.
"Petro frapis hundon, kiel malamikon." - li frapis hundon, kvazaŭ tiu hundo estus malamiko.
………

*** Lingvon ne eblas instrui/ilustri per longaj, komplikaj, torditaj frazoj! ***

La ĝusta vicordo en lingvoinstruado estas instrui unue strikte la korektan, seneraran lingvon, kaj nur ĉe fino konigi ankaŭ tiun slangan, "malordan" lingvaĵon al disĉiploj.

Jen kial, la plimulto el la modelfrazoj de Zamenhof ne taŭgas por instrui lingvolernantojn. Tio sperteblas nun eĉ ĉe eminentuloj. Por ne paroli pri ne-verkistoj…