http://cezaroriginaloj.blogspot.de/2013/08/cezar-sorcokanto-kontrau-la-kancero.html


Cezar

Sorĉokanto kontraŭ la kancero



(por Paula P. kaj ĉiuj, kiuj suferas je kancermalsano)

„Ha, mi nun trovis vin ĉe l' fin'.
Ho, mia kara, ludu kun mi,
mi volas esti kunul' por vi."
Kancer' ŝteliĝis jam en ŝin.

„Ne, kanceret', malbenas vi.
Kunul' ne estu, kaj ne al mi!
Foriru tuj, foriĝu haste;
la kuracist' vin punos draste.“

„Ho, karulin', mi amas vin,
permesu en la liton min!
Prefere kuŝus mi ja, damo,
ĉe via kor' en unu mamo.“

"He, kanceret', nun post admon',
mi sorĉas bufen vin al ŝton'.
Sur l' grund' de l' pasinteco kuŝu
kaj min neniam ree tuŝu.

Abrakadabro! Finon! For!
Fariĝu ŝtona buf' de l' hor'!
Neniam plu al mi revenu!
Sed post sep montoj morte svenu!

Pro mank' de am' la kanceret'
ekmortis tuj kaj kun diskret'.
La aĉa buf' el ŝton' diskrevis,
neniam plu pri mamo revis.

PS: La poemo ekestis post la emociiga legado de germana verkita letera versaĵo skribita de la kancermalsanulino Paula P. en medicina gazeto, kiun mi legis en la atendejo de kuracistino. Mi reverkis hejme ŝian poemon elkape tute libere, kun propraj vortoj, kaj kun pli da strofoj. Sed la poemideo ne estas de mi, sed de ŝi mem. Do, tio ne estas nur fantaziaĵo de mi. (cez)