[de]


Horizontoj - revo aŭ realo

- surprizo -

Oni aŭdas brueton
kiel de paŝoj sur silikoj
La brueto iĝas pli laŭte.
« Halo - Nino kaj Nina -
Manuel kaj Manuela vizitas nin. »

Nina kaj Nino vekiĝas -
Kun siaj sentoj ili estis
...ege...ege...malproksima

Scivoleme ili vidas
direkten al la paŝoj.
Jes - vere - malantaŭe de la rokoj
aperas Manuel ka Manuela.
Ili ĝojas - ili ekstaras
ili sinsekve iras
brakumas kaj kisas
sur ambaŭ vangoj
kiel estas kutime ĉi tie.
Sed ĉi-foje estas pli longe
kaj iomete intime.
Ĉiuj havas senton de la konfidenco -
tiel kvazaŭe ili pli longe konas
kaj ne nur ekde hieraŭ.

« Ni volis vin surprizi
Nina kaj Nino. »

« Tio vi faris - Leoni
tio estis vere bona kaj agrabla surprizo. »
Kaj turniĝas al Manuel kaj Manuela
« Pardonu - vi ambaŭ -
Ni estis tiel impresa
pri tio belega panoramo. »


« Jes - tiel panoramo estas vere belega -
ni promenis ankaŭ ofte ĉi tien. »
diras Manuela.

Leoni kaj Leon ridetas.
« Ni proponas al vi.
Ni antaŭ ekiras vi povas postveni.
Ni renkontriĝos sube
en la restoracio de la urbo. »

Leon kaj Leoni ekiras.
La kvara restas
...Nina sidas apude Manuelo...
...Nino sidas apude Manuela...

Kaj nun iĝas la miraklo de la universo
la pli granda kaj pli bela donaco
kio donas al siaj infanoj
...la miraklo de la

... amo...

... longe ili sidas...
...silente...

finfine ili ekstaras
manon en mano
Nina kun Manuel
Nino kun Manuela.

...Kiel en revo ili descendas...
...la multajn - multajn ŝtuparojn...

Ekzistas bonega kutimo
en la universo:

Por la amantoj
ne ekzistas tempo




ĉiuloke



teksto kaj foto de Albert Jäger
La skulpturo "Amantoj"
de Rals Zickermann