Ŝrankkofro

Cezar
Transloĝinta

(por transloĝinta esperantistino)

Vivi elskatole
kaj ne libervole,
inter multaj pakoj
kaj tre grandaj sakoj.

Nur la lito restas,
kion ŝi tuj testas.
Nuda ŝi englitas,
sed al tentoj spitas.

Inter sak' kaj pako,
mankas eĉ la jako.
Vivo elskatole,
eĉ senalkohole.

Vivo plu sen viro,
sen konsola diro?
Ĉu ŝi lin forlasis,
ĉu la amo pasis?

Eble edz' ne rolas,
ĉar ŝi inon volas?
Mi ne povas scii
kaj ne volas fii.

Se humuro mankus,
ŝi per ploroj dankus.
Sed ŝi laŭte ridas,
ĉar ŝi sin ja fidas.

Ĉu mi tre malpravas?
Eble ŝin malravas?
Mi nun vere finas,
ĉar la ver' envinas.