asketiko

Asketiko -Savantoj de Dio
de Nikos Kazanĝakis
Sinku en tiun vizion kun pacienco, amo kaj alta neprofitemo, ĝis la mondo komencos lante spiri en ni, ĝis la batalandoj prilumiĝos, unuiĝos en la koro, kaj estos rekonitaj inter si kiel fratoj.
La koro kunigas, kion la menso disigas, transpasas la palestron de la neceso, kaj ŝanĝas la lukton en amon.
Marŝu sur la rando de la avida krutaĵo kaj strebu aranĝi la vizion. Levu la buntan klapo-pordon de la mistero –la astojn, la marojn, la homojn, la ideojn; donu formon kaj sencon al la senforma, senmensa infinitivo.
Kolektu en vian koron ĉiujn terurojn, rekomponu ĉiujn detalojn. La saviĝo estas unu cirklo; vi ĝin fermu!