Iliaj parencoj kaj amikoj estis aŭditaj en televido kaj en la gazeto.
Iliaj vivoj, revoj, idealoj estas konataj al ni, por ĉiam.
Mi kredas, ke tio estas justa.
Ĉu palestinaj vivoj estas egalvaloraj por ni?
Ĉu ni ankaŭ konas la nomojn de iliaj mortintaj beboj, iliaj humiligitaj geavoj kaj murditaj infanoj?
Ĉu ni konas iliajn personajn revojn, amikojn, lernejajn raportojn?
Palestinaj vivoj estas kutime listigitaj per statistiko, 48 mortintoj, 1200 vunditaj.
Neniuj nomoj, sed nombroj.
Ĝi montras kiel ni distribuas nian kompaton.
Ĉar ankaŭ palestinanoj estas forbruligitaj vivaj.
Palestinaj vilaĝoj eltenis pogromojn, ekzekutitaj de israelanoj.
Palestinaj infanoj estas torturitaj, estas malliberigitaj dum jaroj sen akuzo, aŭ sen ajna helpo.
Ĉi tio estas io, kio okazas generacion post generacio, dum pli ol 75 jaroj.
Kaj eble ĝuste tial ni fariĝis imunaj.
Por ni ili ne estas homoj, ili estas akumulitaj suferoj.
— Ĉu ĝi neniam finiĝas?
Sed por mi, ĝi estas familio.
Mi ankaŭ pensas: 'Ĉu ĝi neniam finiĝas?' kvankam mi parolas pri la sensenca subteno al sistemo de rasapartismo kaj etna purigado, tio estas evidenta al mi.
Ĉefministro Rutte proklamis post la atakoj de Hamas, ke "Ni ne ofte vidis ĉi tiun konflikton celita kontraŭ tre ordinaraj homoj."
Ŝajne, li ne konsideras palestinanojn ordinaraj homoj.
Sed ili estas tie. Ni ekzistas.
Eta Gazao havas 2,2 milionojn da loĝantoj.
Preskaŭ duono el ili ankoraŭ estas infanoj.
El ĉiuj infanoj en Gazao 80% estis diagnozitaj kiel deprimitaj.
Ĉu ni iam scivolas, kion ili sonĝas? Israelo instrukcias 2 milionojn da malesperaj civitanoj, ke ĉiuj iru suden, en nur unu tago.
Supozeble por ilia sekureco.
Tiam Israelo bombas ĉi tiujn rifuĝintojn - en la sudo.
Israelo konsilas al tutaj hospitaloj moviĝi ĉar la nordo estos forigita. Sed kiel?
Kiel la malsanuloj kaj vunditoj limigitaj al medicina ekipaĵo povas forlasi hospitalojn?
La maljunuloj, la malsanuloj, la handikapuloj, la plej malfortaj... Rezulte ili estas postlasitaj por alfronti sian sorton.
Hieraŭ vespere ni atestis tian sorton.
Troloĝata hospitalo en Gaza City estis trafita.
Mi atestis la bildojn.
Mi vidis viron promeni kun plasta sako.
Li etendis ĝin antaŭ si super la homamaso kvazaŭ ĝi enhavis altvaloran panon.
Ĝi ne estis pano.
La travidebla sako enhavis la restaĵojn de la karno kaj ostoj de liaj infanoj.
Mi sidiĝis kaj hurlis kiel besto.
Estas io malbona ĉe la homaro.
Nia propra.
Kaj tiu de ĉiuj, kiuj rigardas kaj ne intervenas.
Mi restas kun unu deziro, ĉar sonĝoj ne ekzistas en ĉi tiu infero.
Tiu iu registros la nomojn de la centoj da miloj da palestinaj rifuĝintoj, mortintoj kaj vunditaj, kaj poste intervjuos siajn parencojn en nacia televido, nokton post nokto.
Ĉi tio sumiĝas al sennombraj televidelsendoj.
Estus absurde.
Sed justa.
-------------
* Pri Ramsay Nasr :
Ramsey Nasr, aktoro, verkisto kaj filo de palestina patro kaj nederlanda patrino : https://fr.wikipedia.org/wiki/Ramsey_Nasr + العربية • فارسی • مصرى • Русский • English • Frysk • Italiano • Nederlands
Anglalingva biografio ĉe Poetry International : www.poetryinternational.com/en/poets-poems/poets/poet/102-4033_Nasr
Sign-in to write a comment.