Gates and Fences...

Put on your glasses to see the tiny fence near the big gate :-) Wish you all a HFF and lovely weekend!! ----------------------------------------------------------------------------------------------------------- Smeedijzeren TOEGANGSHEK uit de 18de eeuw, gelegen aan het jaagpad langs de Vecht. Het toegangshek is geplaatst op een met een duiker uitgeruste gemetselde overspanning over een sloot die het buiten aan de zuidwestzijde begrensd. Aanvankelijk vormde het de hoofdentree van de buitenplaats die direct leidde naar het hoofdhuis. De halfronde vorm van de gemetselde zijden van de brug, die haaks staan op de stroom zijn van hardstenen dekplaten voorzien. In het midden van de vaste oeververbinding bevindt zich het hek met dubbele deuren waarin spijlen en ovalen. De draaihekken zijn gevat tussen rijk geornamenteerde kolommen en geplaatst onder dubbele regels met sierlijke bekroning voorstellend een zon met gouden stralen en een afsluitende gravenkroon. De kolommen worden bekroond door gesmede ijzeren opzetstukken die een toren of burcht voorstellen waaruit doorntakken oprijzen. De zijden van de kolommen zijn bezet met boven het midden van de sloot uitstekende wangstukken. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------- Doornburgh is een aan de rivier de Vecht gelegen 17e-eeuwse buitenplaats in het dorp Maarssen. Het huis is tezamen met onder meer het eromheen gelegen park, de toegangshekken, een timmermanswoning, een koetshuis en een ijskelder erkend als rijksmonument. De Amsterdamse koopman Jan Claesz. Vlooswijck kocht in 1623 het stuk grond waar Doornburgh op staat, waarna Hendrick de Beijer de nieuwe eigenaar werd en het in 1653 doorverkocht aan Pieter Brugman inclusief een erop aanwezige hofstede. Johan van Eegeren nam het twee jaar later over waarbij er inmiddels sprake is van een buitenplaats. De Utrechtse domheer Willem van Zon kreeg het in 1684 in zijn bezit. Vermoedelijk liet hij het huis grootschalig verbouwen. Na het overlijden van Van Zon nam Abraham van Romswinckel het in 1718 over waarna het bij twee Portugees-Joodse families terechtkwam. Het zeer kostbare smeedijzeren hekwerk aan de Vechtzijde dateert uit deze periode en werd vermoedelijk in 1725 door de eigenaar Jacobus de Chaves aangebracht. Jan Elias Huydecoper kocht het in 1772 en tot 1912 zou Doornburgh binnen deze familie blijven. De aangrenzende buitenplaats Goudestein was in deze periode ook in hun bezit. De gronden van Doornburgh werden daarbij uitgebreid (zie ook: Elsenburg) en begin 19e eeuw voorzag de landschapsarchitect J.D. Zocher jr. het van een bos en park. De volgende eigenaar, Jan Pieter van Voorst van Beest (O.O.N) (gehuwd met Emilie Sophie Baronesse van Heeckeren), besloot tot een grootschalige restauratie, tevens werd onder meer de entree gewijzigd en voorzien van een begin-18e-eeuwse Groningse ingangspartij. De plafondschildering op doek, eerst aangebracht na 1920, is van de hand van Jan Abel Wassenbergh. Daarnaast gaf Van Voorst van Beest het een bestemming als museum. In 1957 verkoopt Van Voorst van Beest het huis aan de Priorij van Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf. Oorspronkelijk hoorde bij Doornburgh ook een theekoepel. In de tweede helft van de 20e eeuw is die verplaatst naar het nabijgelegen Bolenstein.

Happy Fency Friday and Weekend!!

In Urk is het goed rusten... Resting behind the Fence :-) HFF folks!

HFF for all of you!

Happy Fence Friday to you all..!

HFF to everybody and wish you a sunny weekend!!

It's a bad time at Ipernity. Dark clouds are above us and it gives me some sad feelings that IP is closing :( Hope you all still have a Happy Fence Friday...

HFF upload!

IJsselmeer, Urk, the Netherlands... Wish you a very Happy Fence Fryday!

On the fourth of May we want to remember... ------------------------------------------------------------------------------------------------------- The Monument is designed by camp survivor Ralph Prins! Aan het eind van de negentig meter lange rails heeft Ralph Prins met zo weinig mogelijk middelen willen tonen dat er op deze plek iets verschrikkelijks is gebeurd. De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit, ze zijn bewerkt alsof er op geschoten is. De spoorbielzen laten de vernietiging zien. Hoe dichter bij het eind, hoe meer ze versplinterd zijn. De rails rust op 93 bielzen die verwijzen naar het aantal transporten dat vanuit kamp Westerbork vertrok. Vier bielzen, die los liggen van de rails, symboliseren vier transporten die van elders naar Oost-Europa vertrokken. De muur van Drentse zwerfkeien lijkt van een afstand op een stapel schedels. Deze muur sluit het monument als het ware voor het oog af. Daarvoor het stootblok, vlak bij de plaats waar ook in de oorlog de spoorlijn van Hooghalen naar het kamp haar eindpunt vond. Het authentieke stootblok dat nu nog steeds achter de muur ligt, heeft Ralph Prins bewust niet willen gebruiken. Dat geldt overigens voor alle materialen van het monument: niets is afkomstig uit het kamp zelf, ook de rails niet. Op de twee marmeren platen staat de Bijbeltekst Klaagliederen 4:18. ------------------------------------------------------------------------------------------------------- Westerbork transit camp (Dutch: Kamp Westerbork, German: Durchgangslager Westerbork) was a World War II Nazi refugee, detention and transit camp in Hooghalen, ten kilometres (6.2 miles) north of Westerbork, in the northeastern Netherlands. Its function during the Second World War was to assemble Romani and Dutch Jews for transport to other Nazi concentration camps. From 1942 to 1945, a total of 107,000 people passed through the camp on a total of 93 outgoing trains. Only 5,000 of them survived, most of them in Theresienstadt or Bergen-Belsen, or were liberated at Westerbork. -------------------------------------------------------------------------------------------------------- Het kamp werd in 1939 gebouwd als Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork. Dit gebeurde in opdracht van de Nederlandse regering. Deze eiste in termijnen terugbetaling van de kosten (ruim 1 miljoen gulden) door de Nederlandse Joodse gemeenschap. Ruim twee jaar na het begin van de Duitse bezetting, op 1 juli 1942, namen de nazi's het kamp over, waarna Westerbork functioneerde als doorgangskamp. De overgrote meerderheid van de gevangenen verbleef slechts enkele dagen tot weken in het kamp, een relatief klein aantal verbleef maanden tot soms zelfs jaren in het kamp. Zij die langere tijd in kamp Westerbork verbleven leerden, na de eerste schok van arrestatie en deportatie naar Drenthe te boven te zijn gekomen, kamp Westerbork kennen als een kamp waar de leefomstandigheden relatief goed waren. Mishandelingen en moord kwamen er nauwelijks voor, gezinnen bleven bij elkaar, en over het algemeen was er voldoende te eten. Daarnaast waren er vele voorzieningen aanwezig, waaronder een winkel, scholen, een uitstekend ziekenhuis. Desondanks draaide het in kamp Westerbork uiteindelijk maar om één ding: het transport dat bijna wekelijks vertrok, in de beginperiode zelfs twee maal per week. De angst op transport te worden gesteld beheerste het kampleven. Vanuit kamp Westerbork vertrok 93 keer een trein; vaak naar Auschwitz maar ook naar Sobibor, Theresienstadt en Bergen-Belsen. Slechts 5.000 Joden en 32 Sinti en Roma die vanuit kamp Westerbork werden gedeporteerd, overleefden de Tweede Wereldoorlog. Op 12 april 1945 bevrijdden de Canadezen 876 Joodse gevangenen in kamp Westerbork. Van hen hadden 500 de laatste trein zien vertrekken, de rest was in de laatste oorlogsmaanden opgepakt. Waar het leven in het kamp zo normaal mogelijk moest lijken, vonden vlak buiten het kamp, achter het kampcrematorium, in het najaar van 1944 minimaal 52 maar mogelijk meer executies plaats van verzetslieden die in Noord-Nederland actief waren geweest.

Zoooooooooo mooi, al dat Fluitenkruid in het voorjaar. En als er dan ook nog knalgele Boterbloemen bij staan, is de dag helemaal goed ;) Lekdijk omgeving Schalkwijk, Netherlands...

The fourth of May is a day of Remembrances for ALL of us... --------------------------------------------------------------------------------------- Behind the terrible barbed wire we find the monument: 'Railway to Nowhere'... The Monument is designed by camp survivor Ralph Prins! Aan het eind van de negentig meter lange rails heeft Ralph Prins met zo weinig mogelijk middelen willen tonen dat er op deze plek iets verschrikkelijks is gebeurd. De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit, ze zijn bewerkt alsof er op geschoten is. De spoorbielzen laten de vernietiging zien. Hoe dichter bij het eind, hoe meer ze versplinterd zijn. De rails rust op 93 bielzen die verwijzen naar het aantal transporten dat vanuit kamp Westerbork vertrok. Vier bielzen, die los liggen van de rails, symboliseren vier transporten die van elders naar Oost-Europa vertrokken. De muur van Drentse zwerfkeien lijkt van een afstand op een stapel schedels. Deze muur sluit het monument als het ware voor het oog af. Daarvoor het stootblok, vlak bij de plaats waar ook in de oorlog de spoorlijn van Hooghalen naar het kamp haar eindpunt vond. Het authentieke stootblok dat nu nog steeds achter de muur ligt, heeft Ralph Prins bewust niet willen gebruiken. Dat geldt overigens voor alle materialen van het monument: niets is afkomstig uit het kamp zelf, ook de rails niet. Op de twee marmeren platen staat de Bijbeltekst Klaagliederen 4:18. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Westerbork transit camp (Dutch: Kamp Westerbork, German: Durchgangslager Westerbork) was a World War II Nazi refugee, detention and transit camp in Hooghalen, ten kilometres (6.2 miles) north of Westerbork, in the northeastern Netherlands. Its function during the Second World War was to assemble Romani and Dutch Jews for transport to other Nazi concentration camps. From 1942 to 1945, a total of 107,000 people passed through the camp on a total of 93 outgoing trains. Only 5,000 of them survived, most of them in Theresienstadt or Bergen-Belsen, or were liberated at Westerbork.

Wish you All a Happy Fency Friday...

The Erasmus Bridge (Dutch: Erasmusbrug) is a combined cable-stayed and bascule bridge in the centre of Rotterdam, connecting the north and south parts of this city, second largest in the Netherlands. The bridge was named after Desiderius Erasmus a.k.a. Erasmus of Rotterdam, a prominent Christian renaissance humanist. The 802-metre-long (2,631 ft) bridge across the New Meuse was designed by Ben van Berkel and completed in 1996. The cable-stayed bridge section has a single 139-metre-high (456 ft) asymmetrical pale blue pylon with a prominent horizontal base, earning the bridge its nickname "The Swan". The southernmost span of the bridge has an 89-metre-long (292 ft) bascule bridge for ships that cannot pass under the bridge. The bascule bridge is the largest and heaviest in Western Europe and has the largest panel of its type in the world. After costing more than 165 million Euros to construct, the bridge was officially opened by Queen Beatrix on September 6, 1996.[3] Shortly after the bridge opened to traffic in October 1996, it was discovered the bridge would swing under particularly strong wind conditions. To reduce the trembling, stronger shock dampers were installed.

Happy Fency Friday for All of you, wishing by the Birds :-)

Happy Fency Friday my Friends..!

HFF- day to all of you...