fotopoemo

https://www.ipernity.com/blog/cezar/93797 Cezar: Amposedo (poemeto)

Cezar Transloĝinta (por transloĝinta esperantistino) Vivi elskatole kaj ne libervole, inter multaj pakoj kaj tre grandaj sakoj. Nur la lito restas, kion ŝi tuj testas. Nuda ŝi englitas, sed al tentoj spitas. Inter sak' kaj pako, mankas eĉ la jako. Vivo elskatole, eĉ senalkohole. Vivo plu sen viro, sen konsola diro? Ĉu ŝi lin forlasis, ĉu la amo pasis? Eble edz' ne rolas, ĉar ŝi inon volas? Mi ne povas scii kaj ne volas fii. Se humuro mankus, ŝi per ploroj dankus. Sed ŝi laŭte ridas, ĉar ŝi sin ja fidas. Ĉu mi tre malpravas? Eble ŝin malravas? Mi nun vere finas, ĉar la ver' envinas.

fotis Cezar CEZAR Mia konvinko Se al ĉiu hom' ni plaĉus, tio pli ol ĉio aĉus. Tial pensu ni kun saĝo kaj laŭ propra nura plaĉo. Kverelantojn mi ne ŝatas, eĉ ne tempdisipe hatas. Mi ne devas pruvi ion, ĉar mi fidas mian mion.

Kodiska kovraĵo Cezar Morta urbo II Robotino sin venĝis ĝis la fino. Ĉiuj homoj formortis en la domoj. Urbo morta, nur verdokresk' senvorta. Nun formikoj sin setlas en fabrikoj. PS: skemo: 4,7;4,7; / 4,7;4,7 aa,bb/ cc,dd (laŭ ĉinesko Jianzi Mulanhua)

el Vikipedio Cezar Hurlado patria Fia, fia hurlado patria! kriad' el Sodomo pro stulto laŭ Romo. "Moro, moro!" krias greg' dum horo! PS: Laŭ ĉinesko Tiaoxiaoling. Jen kelkaj klasikaj ekzemploj de tiu ĉi versformo: I

Hans-Georg Kaiser Zirkusbeginn Das kennen wir alle: Der Zirkus ist gekommen! Schon steht da riesige Zelt, überall erstrahlen die Lichterketten, und auf der Spitze des Zeltes leuchtet verlockend der Name des Zirkusses. Hinter der Balustrade hört man schon das Trompeten eines Elefanten. Aus einem Wohnwagen der Zirkusartisten ertönt eine sentimentale Mundharmonika. Wir stehn schon in den Reihen und schieben und stossen uns vorwärts. Dann sitzen wir zwischen Stangen und Masten, und zwar so, dass wir alles sehen können, weil der Zirkus das schönste aller Schauspiele ist. Die Atmosphäre ist erregend. Das Orchester probiert einen lebhaften lateinischen Rhythmus, und von der Manege geht der typische Zirkusgeruch aus. Wir werden nun einen Moment lang sogar ein wenig sentimental, wie der Poet Rilke: "Wer sind jene Vorüberstreifenden, die vielleicht noch etwas flüchtiger sind als wir selbst?" Doch da fängt die Vorstellung schon an. Cezar Cirkokomenco Tion ni spertis ĉiuj: La cirko estas veninta! Jam staras la grandega tendo, ekbrilas ĉie la lumĉenoj, kaj sur la pinto de la tendo lumas alloge la nomo de la cirko. Post la balustrado oni aŭdas jam la trumpetadon de elefanto, el karavano de la cirkartistoj elsonas sentimentala buŝharmoniko. Ni jam staras en la vicoj kaj ŝovas kaj puŝas nin antaŭen. Tiam ni sidiĝas inter la stangoj kaj mastoj, tiel, ke ni bone povas vidi ĉion, ĉar la cirko estas la plej bela el ĉiuj vidoludoj. La atmosfero estas ekscitiga. La orkestro elprovas iun viglan latinan ritmon kaj de la maneĝo eliras la tipa cirkodoro. Ni nun fariĝas dum momento eĉ iom sentimentala, kiel la poeto Rilke: "Kiuj do estas tiuj pretervagantoj, kiuj eble ankoraŭ iom pli fuĝemas ol ni mem?" Sed tiam la prezentado jam komenciĝas.

http://www.cezarpoemoj.cezarpoezio.de/124.html

https://www.ipernity.com/blog/cezar/54075 Cezar La fluganta homo

pentrita de Cezar Cezar Se miaj vortoj kriĉas kiel dragiloj Se miaj vortoj kriĉas kiel dragiloj kaj miaj frazoj kiel ŝtanciloj tamburas, ĉu mi tiukaze estas tro laŭta? Se miaj dozrohattiradoj frakasas krake vilaojn, ĉu mi tukaze estas tro laŭta? Se mia voĉo volus supersoni la trompetojn de Jeriĥo, ĉu mi ankaŭ tiukaze estas ankoraŭ tro laŭta? Se mi krias pro tiom da maljusteco, ĉu mi tiukaze vere estas tro laŭta? Se la muroj de l' mondo de mia voĉo ekhavas fendojn, ĉu mi tiukaze estas tro laŭta? Ĉu mi tiukaze estas laŭta? Vere laŭta?! Aŭ tamen ne sufiĉe laŭta? Aŭ multe tro mallaŭta? ..... Sed unue foje envenu al mi, ĉe mi vi rajtas krii. Hans-Georg Kaiser Wenn meine Worte wie Bagger kreischen Wenn meine Worte wie Bagger kreischen, und meine Sätze wie Stanzen trommeln, bin ich dann zu laut? Wenn meine Planierraupenhasstiraden Villen krachend zermalmen, bin ich dann zu laut? Wenn meine Stimme die Trompeten von Jericho übertönen will, bin ich dannn immer noch zu laut? Wenn ich schreie vor so viel Unrecht, bin ich dann wirklich zu laut? Wenn die Mauern der Welt von meiner Stimme Risse bekommen, bin ich dann zu laut? Wirklich zu laut!? Zu laut?! Oder doch nicht laut genug? Oder noch viel zu leise? ....... Aber kommen sie erst einmal herein zu mir, bei mir dürfen sie schreien.

fotis Cezar Cezar Kaj tamen Mi ne skrapas je la kvina la pordon. Mi ne hurlas kvazaŭ ammalsana. Mi ne disŝiras pro sopiro al vi vian tapiŝon kaj viajn ŝuojn. Mi ne mordas poŝtoficistojn gamben, kiuj volas transdoni amleterojn al vi. Mi ne manĝas vin kun haŭto kaj hararo, se vi plukas florojn por avino en via rozoĝardeno kaj ĉe tio tiel favorplene endormiĝas, ke mi povus tuŝi vin je la nazo. Mi ne bojas pro kolero, ĉar vi denove ne rimarkis, kiom volonte mi volus leki ĉiujn viajn vundojn animajn. Mi nokte ne kuras tra la arbaro por sopire rigardi la palan lunon. Kaj tamen mi amas vin! Hans-Georg Kaiser Und dennoch Ich kratze nicht um fünf an der Tür. Ich heule nicht, als ob ich liebeskrank wäre. Ich zerreisse nicht aus Sehnsucht nach dir deinen Teppich und die Schuhe. Ich beisse nicht die Postbeamten ins Bein, die dir Liebesbriefe übergeben wollen. Ich fresse dich nicht mit Haut und Haar, wenn du für deine Großmutter Blumen pflückst in deinem Rosengarten und dabei so huldvoll einschläfst, dass ich deine Nase stubsen könnte. Ich heule nicht vor Zorn, weil du wieder nicht bemerkt hast, wie gern ich alle deine seelischen Wunden lecken wollte. Ich laufe nicht nachts in den Wald, um sehnsüchtig den fahlen Mond anzuheulen. Und dennoch liebe ich dich!

https://www.ipernity.com/blog/cezar/143923 Cezar / Hans-Georg Kaiser : Mondokreditba(e)nko (WC-B) / Welt Credit Bank (WC-B) / poemo - Gedicht www.prellbock-bahnart.de en Lunzenau, "Zum Prellbock" Stacidoma muzeeto kun restoracio

https://www.ipernity.com/blog/cezar/56328 pentris Cezar Cezar Grumblu, sed ne nur http://www.cezarpoemoj.cezarpoezio.de/63.html

Cezar La Neuville (Por Mike) Bela preĝejo ĉe verda herbejo, sub blua ĉielo ĉevaloj en helo. Ĝi sense palpeblas: Jen vivo plu eblas. PS: Bonvolu rigardi la foton de Mike: https://www.ipernity.com/doc/mike59/3077506

https://www.ipernity.com/blog/cezar/93102 Cezar Sola estas mi volonte

Schmetterlingsphantasie aus Google Cezar Impulso pro letero —laŭ ĉinesko Zhuzhici Ĉe danc' sur koridoro en ne tro frua horo li ŝvebis papilie feliĉa pro favoro. Ne estis do ignoro aŭ tro rigida moro. "Nur trajno malfruiĝis", ŝi skribis kun fervoro. Ŝi nomis lin sinjoro, amata trobadoro. Nun dancas li sur nuboj kaj revas pri amoro. PS: laŭ ĉina fiksforma poemo el kvar versoj de sep silaboj kun la rimaranĝo a, a, x, a (x = senrima) Malsupre vi trovas "poeman respondon" de Lily.

www.ipernity.com/blog/cezar/79734

CEZAR HASTE, HASTE! Haste haste, kaj elaste. Draste haste - kaj ĝislaste. Ha, li hastas, senoprokrastas, ĉar li ĉiam iel hastas. Haste haste, senbalaste. Rondkurante, vere vaste. Ha, li hastas, stratogastas. ĉar la hasta viv' bombastas.

fotis Cezar Cezar Elirvojo Mi , kiu perdis la vojon, ne plu scias, kiun vojon mi iru. Mi iras, sed mi jam ne scias, kial mi iras plu sur tiu vojo. Mi iras, sed mi ne plu scias, kien? Mi iras, sed mi perdis jam la esperon, ke tiu vojo kondukos min al celo. Mi iras plu, sur tiu jam tro ofte uzita vojo. Mi iras, sed mi ja jam scias, ke ankaŭ tiu vojo, kiu iam estis mia celo, ne kondukos min al celo. Mi iras plu, tute mekanike, pro certa malkuraĝeco, sed mi nun cerbumas obstine pri tio, kiun vojon mi efektive iru. Mi iras plu, sed mi trovos kiel ĉiam - nur novan elirvojon. http://www.cezarpoemoj.cezarpoezio.de/155.html Hans-Georg Kaiser Ausweg Ich, der den Weg verlor, weiß nicht mehr, welchen Weg ich gehen soll. Ich gehe, weiss aber schon nicht mehr, warum ich auf diesem Wege weiter gehe. Ich gehe, aber ich weiss nicht mehr, wohin? Ich gehe, aber ich habe schon die Hoffnung verloren, dass dieser Weg mich zu einem Ziel führen wird. Ich gehe weiter, auf diesem schon zu oft benutzten Weg. Ich gehe, aber ich weiss schon, dass auch dieser Weg, der einst mein Ziel war, mich nicht ans Ziel führen wird. Ich gehe weiter, ganz mechanisch, aus einer gewisssen Feigheit heraus, aber ich zerbreche mir jetzt hartnäckig den Kopf darüber, welchen Weg ich wirklich gehen soll. Ich gehe weiter, aber finden werde ich wie immer - nur einen neuen Ausweg. http://www.schorschkultur.de/61.html