Pri vanteco - monavido kaj stulteco


La novaj vestoj de la imperiestro

[de]


Antaŭ multaj jaroj vivis imperiestro
kiu estis tre vante pro siaj vestoj
Pro tio li pagis multe da mono
Li ne zorgis pri siaj soldatoj
li ne zorgis pri sia teatro
li ne ŝatis veturi trans la arbaron
escepte de montri siajn novajn vestojn
Li havis vesto por ĉiu ajn horo de la tago
Kaj kiel oni diras pri la imperiestro
'Li estas en kunsido'
tiel oni diras ĉiam:
'li estas en vestejo'

En la grandan urbon kie li loĝis
venis ĉiutage multe da homoj

Iutage venis ankaŭ du trompistoj
Ili diris ke ili estus teksistoj
Ili povus teksi ne nur la plej imageblajn belajn vestojn
sed ankaŭ la koloroj kaj la specimenoj
havus mirindan kvaliton
Ili estus nevisible por ĉiu ajn homo
kiu ne estus taŭga por sia posteno
aŭ estus nepardoneble stulta

» Tio ja estus belegaj vestoj « pensis la imperiestro
» se mi havus tiujn vestojn
tiam mi ja vidus
kiuj homoj en mia regno
taŭgus por la posteno
Mi povus distingi la inteligentulojn de la stultulojn
Nu - la vestoj devu tuj teksata por mi «
Li donis al la trompistoj multe da mono
por ke ili povas komenci



Ili instalis ankaŭ du varpotrabojn
kaj ŝajnigis kvazaŭ ili laborus
Sed ili havis nenion en la varpotrabo
Tamen ili postulis la plej fajnan silkon
kaj la plej luksan oron

Tion enpoŝigis por si mem
kaj ili laboris al la malplenaj varpotraboj
ĝis noktomezo

» Nun mi ŝatas vidi la progreson «
pensis la imperiestro
Sed li estis korprema
ĉar li pensis ke la homo
kiu ne taŭgas por sia posteno
aŭ estus stulta - ne povus vidi ĝin

Sed li kredis
ke li ne bezonas timi ion por si mem
sed li volis sendi alian homon
por ke vidi la progreson

Ĉiuj homoj en la tuta urbo sciis
kiu forto la vestoj havas
kaj ĉiuj estis scivolemaj vidi
kiel malbona aŭ stulta estus ilia najbaro

» Mi volas sendi mian maljunan
kaj honestan ministron «
pensis la imperiestro
» Li povas plej multe juĝi
pri la vestoj
ĉar li havas la komprenon
kaj li tre taŭgas en sia posteno «

La bona ministro eniris en tiun salonon
en kiu la ambaŭ trompistoj sidis
kaj laboris al la malplenaj varpotraboj
» La Dio savu min « pensis la ministro
» mi ne povas vidi ion ajn «

Sed tion li ne diris
La ambaŭ trompistoj petis lin alproksimiĝi
kaj demandis
» Do - ĉu estas nun beleta skemo kaj belaj koloroj ? «
Tiam ili montris al la malplena varpotrabo
Kaj la maljuna ministro povis vidi nenion
- ĉar tie estis nenio -

» Ho Dio « li pensis
» eble mi estus stulta
tion mi ne kredis pri mi
neniu homo rajtu scii pri mi
ĉu tio eble estas vera
ke mi ne taŭgus por mia posteno
mi ne povas diri ke mi ne vidas ion «

» Nu do - vi ja diras nenion «
diris unu de teksistoj "
» ho - estas ĉarma - tre ĉarma «
respondis la ministro
» Ja - mi diros al la imperiestro
ke al mi plaĉas tio «

» Tio tre plaĉas al ni «
kaj ili klarigis la kolorojn kaj tre rarajn skemojn

La ministro aŭskultis
por ke diri tion al la imperiestro

Nun postulis la trompistoj
plu de mono - plu de silko kaj plu de oro
kaj enpoŝigis ĉion

-------------------------------

- Mi transsaltas unu ĉapitron -

-------------------------------

La tuta urbo interparolis pri la mirindaj aĵoj

Kaj nun volis ankaŭ viziti la imperiestro la teksistojn
dum la vestoj estas sur la varpotrabo

Kun multaj viroj la imperiestro
iris al la du ruzaj trompistoj
Ĉiuj teksis laboreme - sed sen fadeno
» Nu do - ĉu havas la vestoj tre bonan kvaliton ? «
diris la honestaj ministroj
» Kia bela skemo kiaj bonaj koloroj «
kaj montris al la malplenan varpotrabon



» Sed mi vidas nenion « pensis la imperiestro
» estas terure - ĉu mi estus stulta
ĉu mi ne taŭgus kiel imperiestro ? «
Sed laŭte li diris
» Kiaj belegaj estas la vestoj «
Kaj konsente kapoklinis
Li ne volis konfesi - ke li povus vidi nenion

Kaj ĉiuj konsentis al la imperiestro
Kaj ili konsilis
surmeti la belegajn vestojn
al la proksima granda festo
La imperiestro donis al la trompistoj
grandan kaj belegan ordenon
kaj donis al ili la titolon

' Imperiestra Teksisto '

La tuta nokto laboris la trompistoj
Ĉiuj povis vidi
kiel laborema estis la teksistoj
fine ili diris
» Nu - la vestoj estas pretaj «

La imperiestro venis kun multaj honoraj homoj
de la korteganaro

La ambaŭ trompistoj prenis la vestojn
» Ĉi-tie estas la pantalono
ĉi-tie la vesto - ĉi-tie la mantelo
ĝi estas tiel malpeza
oni povus kredi oni ne havus sur la korpo
tio ja estas la beleco «

Kaj ĉiuj vokis
» Nu - kiaj belaj la vestoj aspektas
Kia skeno - kiaj koloroj
tio ja estas belegaj vestoj «

Li surmetis la vestojn

Tiam iris la imperiestro sub belega tronĉielo
kaj ĉiuj homoj sur la strato kaj en la fenestroj vokis
» Kiaj belegaj estas la vestoj de nia imperiestro «

Neniu volis konfesi ke ili nenion povas vidi
ĉar li ne taŭgus al posteno
aŭ li estus stulta

............Neniam vestoj tiel feliĉigis imperiestron ...............

» Sed li ja estas nuda «

vokis subite malgranda infano




» Aŭdu la voĉon de la naiveco «
diris la patro
kaj subite unu ŝuŝas ĝin al aliaj

» Sed li ne estas vestita «

- vokis la tuta popolo -

Tio aŭdis la imperiestro
kaj li pensis

» Nu - mi devas elteni «

Kaj la ĉambelanoj portis la trenaĵon de robo

.............kiu ne ekzistas..............



Traduko kaj fotoj de Albert Jäger