Mi marŝas en malplena vivo.

La unika eĥo en la mondo fiksas en via senintenca silento.

Poemoj jam frue silentiĝis en unu puran sovaĝherbon.

Mi fariĝis neniohava nur en unu nokto, tiel ke mi neniel montras la veron de mia vivo.

Dum vi staras ekster la fenestro.

Sed restas al mi nur la fenestro, kiel okulo.