Neni` ekos duan fojon

do pro tiu sort` - kombino

ni naskiĝis sen la sperto

kaj ni mortos sen rutino.



Se eĉ estus ni lernantoj

plej obtuzaj sur la tero

ni sukcesus ripetadi

nek printempon, nek someron.



Ne ripetos ni la tagon,

post la nokt` ne venos biso,

ne identas duan fojon

la rigardo, premo, kiso.



Hieraŭ, kiam iu laŭte

ĉe mi diris vian nomon

estis al mi kvazaŭ rozo

trans fenestro falus domon.



Nun, kiam ni estas kune

mi rigardas la plafonon.

Rozo? Kiel ĝi aspektas?

Floro ĝi? Aŭ eble ŝtono?



Kial vi, malbona horo

Timigante nin malpravas?

Venis vi - do devas pasi,

pasos vi - do tio gravas...



Ridetante, brakumante

reatingas ni trankvilon,

malgraŭ ke de du akveroj

ni prezentas malsimilon...



Esperantigis: Lidia Ligęza