Tehrano en sango kaj pafado

Mi travivis kvarjaran internam militon. La situacio en Irano montras ke la ekzistanta reghimo tro longe regis lau metodoj chiam malpli plachaj al la popolo kaj ke venis ties fiono. Sed ghi ne volos cedi kiel ajn longe ghi opinios ke ghi sufiche fortas por sufoki la kontrauulojn. Tio signifas ke la stato de perforto dauros longe. En tiu stato individuo inteligenta klopodu savi la propran kapon kaj sian familion. Post la fino de tiu stato, kiu povus dauri dum jaroj, la homoj rapide forgesos la heroojn kiuj putros sub la tero kaj profitantoj de la nova reghimo ridos pri idealistoj kiuj perdis la vivojn.

Via penso estas absolute saĝa kaj prava. Iu fama politikisto irana antaŭ 4 jaroj diris: "en 1978(revolucio kontraŭ reĝa reĝimo la popolo sciis kion ne deziras sed ne sciis kion deziras". Nuna generacio estas pli saĝa kaj diligenta laŭ mi ol la antaŭa.
Eble oni mirus eksciinte ke en 1978 neniu politika grupo faris ian manifeston favore al "homaj rajtoj" ĉar fakte neniu konsideris ĝin taŭga kaj grava, dum nun tempe preskaŭ ĉiuj politikaj grupoj arde defendas la homajn rajtojn. Ŝajnas ke sperto de islama respubliko kaj teruraj spertoj kiuj fontis/as de ĝi jam allogis la atentojn al la manifesto de la homaj rajtoj kaj ke ĝi estu la komuna celo de ĉiuj politikaj tendencoj en irano. Tamen mi samsencas kun vi ĉar dum rapidaj ŝanĝoj ĉiam povas dormi danĝero de radikalismo ...

Tre kara Zlatko viaj sugestoj fontas de pura fakto kaj sperto, dankon pro la atentigoj ...

Kun alveno de Nova 2010 jaro mi varme deziras por via suferanta popolo Serenon kaj Pacon !