Ĉu mi jam rakontis al vi pri mia amiko Jo ? Eble ne, nu ja estas iom trista afero.

Jo kaj mi havas saman kurasistinon, Christine. Bela virino kiu ŝategas ridi. Ĉiam kiam mi vizitas ŝin ni multe ridegas, evidente, mi neniam suferas veran malsanon krom tiuj malagrablaĵojn kiel malvarmumon, aŭ rompitan fingron ktp.


Antaŭ nelonge Jo iris al Christine, ŝi rakontis al mi tiun tagon en decembro.

Jo venis kiel kutime bonhumore ĉe Christine en buroo. Kiel vi fartas demandis Christine profesie?

Nu, respondis amiko Jo, ankaŭ kiel kutime, mi venas demandi al vi kiel mi fartas, vi estas la persono kiu devas trovi kio mankas al homoj.

Nu Christine diris, vi aspektas bone, sane, do ĉu eble vi havas iun doloron aŭ iun ajn kiu direktas vin al mi.

Jes respondis Jo, mi suferas pro nubeto en brusto. Ne doloras, ne vere ĝenas sed estas tie, kaj laŭ mi tio ne estas bona.


Mi ridetis diris Christine al mi, tipe Jo ĉu ne. Neniam serioze, ĉiam gaja. Nubeto en brusto.

Jes evidente mi aŭskultis la bruston, la spiradon, kalkulis korbatojn, sana kiel juna okso li estis.

Mi sendis lin hejme, li kisi min kiel vi knaboj ĉiam faras kiam vi venas ĉe mi. Vi kaj Jo, la solaj patientoj kiuj kisas min. Plaĉas al mi, donas al mi ion specialan, iun aprezon kiun oni ne havas nur kalkulante enspezon de mono por laboro farita. Iom stulte mi ridetis. Jes plaĉas ankau al mi kisi Christine, ŝi estas same multe amikino ol mia kurasistino. Mi konas sian tutan historion. Naskiĝo de la 3 infanoj, perfido de kretena edzo diablo kaj la doloro kiun ŝi suferis kiam ŝi decidis maledziniĝi.


Estis tiam ke ŝi venis unuan fojon en trinkejo kiun mi estras. Kutime iom antaŭ tagmezo ŝi venas por havi kafon.. tre zorge mi ĉiam preparas kafon por ŝi, ĉar plaĉas al mi dorloti Christine.

Estis dum unu de tiuj vizitoj al trinkejo ke ŝi dmandis min, ĉu mi vidis Jo lastatempe kaj ĉu li agas normala.

Jo neniam agas normale mi respondis, sed ĉu iu malbonas.

Christine ne sciis. Estas iu stranga afero ŝi diris, afero kiun ŝi ne komprenas.


Iom poste, semajno, eĉ ne mi pensas venis Jo ĉe mi. Kiel vi, mi demandis. Malbonege li respondis.

Kio do, kio mankas. Al Jo mankas nenion, li jam kelkaj jaroj ne plu laboras kaj havas edzinon riĉan. Iom da libereco por de tempo diboĉi kaj rigardi al belaj aferoj de la vivo.


Mi suferas nubeton en brusto, Jo diris. Ĉu vi jam estis ĉe Christine kaj kion ŝi diris, mi demandis unuspire. Christine respondis same kiel vi kun rideto.

Ĉu oni jam fotis interne de la korpo, per tiu aparato X Ray. Jes li respondis nenio videbla, sed mi sentas la nubeton.

Kion vi pensas ke estas, mi demandis?


Ĉagreno de la vivo kiu unuiĝis en brusto kaj ne trovas elirvojon.

Nun mi vere ridis. Jo, Jo, vi vere estas klaŭno, ĉagreno de vivo. Kaj nu kio okazos nun.

Ekvilibro en vivo estis detruita li diris. Ek de la momento ke la malbona venkas la bonan, vi devas morti, mi sentas.


Vaŭ Jo, ne estu negativa, jen senpage bonegan glason da vino el mia privata botelo. Jes francan evidente, aŭ ĉu vi preferas unu el mia botelo Jack Daniels?

Bone li respondis donu Jack, estas la lasta, mi sentas; La nubeto rapide kreskas kaj baldaŭ mi mortos.


Jes Christine, tiam estis la lasta fojo ke mi vidis lin kaj jen ĉi tie ni estas.

Post entombiĝo mi iris kun Christine al trinkejo. Ĉu eblas mi demandis al ŝi, ke homoj mortas pro ĉagreno?

Mi ne scias ŝi respondis, mi estas nur kurasistino.