La rakonto okazis en usona universitato.

Antaŭ fini lecionon la profesoro diris al studentoj: "Mi faras ludon kun vi, kiu volas kunlabori kun mi?"

Iu studentino venis al la podio.

La profesoro diris: "Bonvolu skribi 20 grupojn da malfacile disiĝeblaj homoj por vi sur la nigra tabulo."

La studentino faris laŭ lia peto, estas ŝiaj najbaroj, amikojn, familianoj ktp.

La profesoro diris: "Bonvolu forstreki unu homon, kiu estas plej ne grava laŭ via opinio."

La studentino forstrekis la nomon de sia najbaro.

La profesoro rediris: "Forstreku unu plu."

La studentino forstrekis unu el siaj amikoj.

La profesoro plu diris: "Forstreku unu plu."

La studentino forstrekis ree unu...

Fine, sur la nigra tabulo restas nur 3 nomgrupoj - ŝiaj gepatroj, edzo kaj infano.

Estis tre kvieta en la klasĉambro, ĉiuj studentoj silente rigardis al la profesoro kaj sentis, ke tio ne plu estas ludo.

La profesoro trankvile diris: "Forstreku unu plu."

La studentino hezitis kaj malfacile elektis...

Ŝi prenis la kreton kaj forstrekis la nomojn de siajn gepatrojn

"Forstreku unu plu." refoje diris la profesoro ĉe ŝi.

Ŝi konsterniĝis, tremante prenis la kreton, malrapide kaj firme fortrekis la nomon de sia filo.

Sekve ŝi ŭae ploris, kaj aspektis tre dolora.

Post ŝia kvietiĝo la profesoro demandis: "La plej intimaj homoj kun vi estas viaj gepatroj kaj filo, ĉar la gepatroj vartis kaj edukis vin, kaj la infano estis naskita de vi mem, dum pri edzo, vi povas denove serĉi novan, kial vi opinias ke la edzo estas malfacile disiĝebla homo por vi?"

Ĉiuj studentoj silente rigardis al ŝi por atendi ŝian respondon.

La studentino trankvile kaj malrapide repondis: "Kun la tempa forflugo, la gepatroj forpasos antaŭ ol mi, kaj post fariĝo de plenkreskulo la infano ankaŭ foros de mi, sed nur la edzo ĉiam akompanas min dum la tuta vivo."

Fakte, la vivo kiel cepo, se ni ĝin disigas pecon post peco, finfine nin larmigos unu peco.

-- elĉinigis 2008-11-09

故事发生在美国的一所大学。
在快下课时教授对同学们说：“我和大家做个游戏，谁愿意配合我一下。”
一女生走上台来。
教授说：“请在黑板上写下你难以割舍的二十组人名。”
女生照做了。有她的邻居、朋友、亲人等等。
教授说：“请你划掉一个这里面你认为最不重要的人。”
女生划掉了一个她邻居的名字。

教授又说：“请你再划掉一个。”
女生又划掉了一个她的同事。
教授再说：“请你再划掉一个。”
女生又划掉了一个……
最后，黑板上只剩下了三组人名，她的父母、丈夫和孩子。
教室非常安静，同学们静静地看着教授，感觉这似乎已不再是一个游戏了。
教授平静地说：“请再划掉一个。”
女生迟疑着，艰难地做着选择……
她举起粉笔，划掉了父母的名字。
“请再划掉一个。”身边又传来了教授的声音。
她惊呆了，颤巍巍地举起粉笔缓慢而坚决地又划掉了儿子的名字。
接着，她哇地一声哭了，样子非常痛苦。
教授等她平静了一下，问道：“和你最亲的人应该是你的父母和你的孩子，因为父母是养育你的人，孩子是你亲生的，而丈夫是可以重新再寻找的，为什么丈夫反倒是你最难割舍的人呢？”
同学们静静地看着她，等待着她的回答。
女生平静而又缓慢地说道：“随着时间的推移，父母会先我而去，孩子长大成人后肯定也会离我而去，真正陪伴我度过一生的只有我的丈夫。”
其实，生活就像洋葱， 一片一片地剥开，总有一片会让我们流泪。